• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Το εσωτερικό νόημα του Οίνου !

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από μια διάλεξη του μεγάλου αποκρυφιστή και φιλόσοφου Rudolf Steiner. Εξηγεί το ρόλο και το νόημα του αλκοόλ στην εσωτερική παράδοση. “Υπήρχαν εποχές στην ιστορία του ανθρώπου όταν δεν ήταν γνωστό το κρασί.

Τις ημέρες των Βεδών ήταν σχεδόν άγνωστο. Στις εποχές που δεν υπήρχε πόσιμο αλκοόλ, η ιδέα των προηγούμενων υπάρξεων και των πολλών ζωών κρατιόταν γενικά. Κανείς δεν αμφέβαλε την αλήθεια της μετενσάρκωσης.

Μόλις όμως ο άνθρωπος άρχισε να πίνει κρασί, η γνώση της επανενσωμάτωσης εξαφανίστηκε γρήγορα και εξ ολοκλήρου από τη συνείδηση του ανθρώπου. Υπήρχε μόνο μεταξύ των Αρχόντων που δεν έπιναν αλκοόλ.

Το αλκοόλ έχει μια ιδιαιτέρως ισχυρή επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, ειδικά στο αιθερικό σώμα που είναι το κάθισμα της μνήμης. Το αλκοόλ αποκρύπτει τα στενά βάθη της μνήμης. «Ο οίνος προκαλεί λήθη» – έτσι λέει η παροιμία.

Η λήθη δεν είναι μόνο επιφανειακή ή στιγμιαία, αλλά βαθιά και μόνιμη και υπάρχει μια εξασθένιση της δύναμης της μνήμης στο αιθερικό σώμα. Γι ‘αυτό, σιγά-σιγά, οι άνδρες έχασαν την ενστικτώδη γνώση της μετενσάρκωσης όταν άρχισαν να πίνουν κρασί.

Η πίστη στη μετενσάρκωση και ο νόμος του Κάρμα είχαν μεγάλη επιρροή όχι μόνο πάνω στο άτομο αλλά και πάνω στο κοινωνικό αίσθημα. Βοήθησε τον άνθρωπο να αντέξει με τις ανισότητες της ανθρώπινης ζωής.

Όταν ο δυστυχισμένος Αιγύπτιος εργάτης δούλευε στις Πυραμίδες ή η κατώτερη κάστα του Ινδουισμού έχτιζε τους γιγαντιαίους ινδικούς ναούς στην καρδιά των βουνών, είπε στον εαυτό του ότι μια άλλη ύπαρξη θα τον αντισταθμίζει για τα βάσανά του.

Καθώς πλησίαζε η εποχή του χριστιανισμού, ο άνθρωπος προοριζόταν να εισέλθει σε μια εποχή συγκέντρωσης στις γήινες προσπάθειες. έπρεπε να εργαστεί προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της γήινης ύπαρξης, της ανάπτυξης της διάνοιας, της λογικής και επιστημονικής κατανόησης της φύσης. Επομένως, η γνώση της επανενσωμάτωσης έπρεπε να χαθεί για δύο χιλιάδες χρόνια και το κρασί ήταν το μέσο για το σκοπό αυτό.

Αυτό είναι το βαθύ υπόβαθρο της λατρείας του Βάκχου, του Θεού του κρασιού και της μεθυστικής παράδοσης. (Ο Βάκχος είναι η λαϊκή έκφραση του Θεού Διονύσου των Αρχαίων Μυστηρίων, στον οποίο πρέπει να προστεθεί μια αρκετά διαφορετική σημασία).

Το ίδιο είναι και το συμβολικό νόημα του Γάμου στην Κάνα. Το νερό εξυπηρετούσε το σκοπό της αρχαίας θυσίας. Το κρασί έπρεπε να εξυπηρετεί το σκοπό του νέου δόγματος, και γι’ αυτό και συμμετέχει στην κοινωνία.

Τα λόγια του Χριστού, “Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που δεν έχουν δει και ακόμα έχουν πιστέψει”, αναφέρονται στη νέα εποχή, όταν ο άνθρωπος – που εξ ολοκλήρου παραιτήθηκε από τα γήινα του καθήκοντα – μάθαινε να ζει χωρίς να θυμάται τις ενσαρκώσεις του και χωρίς άμεση όραση του θεϊκού κόσμου.”