• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Φόβος για έναν γλυκό λυτρωτή !

Κρυμμένος μέσα στην απεραντοσύνη του κόσμου, κάπου εκεί μεταξύ των διαστάσεων, ζει, ή μάλλον υπάρχει μια μορφή αλλόκοτη. Πολλοί τρέμουν στο άκουσμα της πληθώρας των ονομάτων που του έχουν δώσει. Φοβούνται. Απεικονίσεις, στίχοι, κατάρες και τραγούδια έχουν δημιουργηθεί με την ελπίδα μήπως τον κρατήσουν μακριά. Αυτός όμως ξαναέρχεται.

Αυτός δε φοβάται. Τί να φοβηθεί άλλωστε; Μερικές οργανικές ενώσεις που νομίζουν πως μπορούν να κρατήσουν το κακό μακριά; Αν νιώθει κάτι λόγω της απέχθειας των ανθρώπων προς το πρόσωπό του είναι ίσως θλίψη.

Θλίψη γιατί κανείς ποτέ δεν κατάλαβε –και απ’ ό,τι φαίνεται ούτε πρόκειται να καταλάβει- τους σκοπούς του, το Μέγα του Έργο. Το όνομά του είναι Θάνατος, ή ίσως Χάρος, ή ακατανόμαστος πολλές φορές. Ούτε  ίδιος δε γνωρίζει τον αριθμό των περίεργων ονομάτων του.

Μέσα όμως σε όλο τον φόβο, όλη την άγνοια, καθίσαμε ποτέ να σκεφτούμε τις πραγματικές προθέσεις του; Το πιο πιθανό είναι αυτή η μορφή να είναι απλά ένας περιπλανώμενος λυτρωτής. Μια οντότητα που αντιλαμβάνεται το μέγεθος του πόνου που προκαλεί η ζωή και βρίσκεται εκεί για να τον απαλύνει.

Το ψυχρό του χέρι θα σφίξει το δικό μας και θα μας οδηγήσει σε συμπαντικά μονοπάτια που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Θα μας δείξει έναν κόσμο αλλιώτικο από το δικό μας και θα μας απομακρύνει από κάθε τι κακό.

Αυτός είναι ο Θάνατος που όλοι μας τόσο τρέμουμε. Η συμπαντική αυτή δύναμη που θα μας λυτρώσει στο τέλος του μικρού μας ταξιδιού και θα μας οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο. Και μετά μόνος του θα γυρίσει στην πιο άδεια γωνιά, στο τέλος των κόσμων, ίσως λίγο παραπονεμένος για αυτήν την αέναη παρεξήγηση.