• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Τα φεγγάρια των βυθών …

Η βαθιά και μυστηριακή θάλασσα

Είναι στην πραγματικότητα ένα τελείως άγνωστο βασίλειο. Όσο και αν παίζουμε μαζί της, δεν παύει να είναι ένα στοιχειό, μια μεγάλη μάγισσα.

Τα θαλασσινά νερά είναι στην πραγματικότητα τελείως αχαρτογράφητα. Ο άνθρωπος, με τη γνωστή αλαζονεία του, νομίζει ότι τα ξέρει όλα, τα εποπτεύει όλα, έχει απαντήσεις για όλα.

Η θάλασσα δεν έχει υποκύψει στην περιέργεια του ανθρώπου.

Κρατάει επτασφράγιστα μυστικά. Οι βυθοί της είναι γεμάτοι θαύματα, γεμάτοι δώρα, αλλά και απειλές που δεν τις αντέχει το μυαλό.

Η θάλασσα είναι η Μεγάλη Μητέρα, η Τιαμάτ της Μεσοποταμίας, η σκοτεινή άβυσσος.

Κάθε φορά που μπαίνουμε μέσα στα νερά, πρέπει να θυμόμαστε πως όλη η θάλασσα είναι στην ουσία μία.

Ο μικρός και χαριτωμένος παφλασμός που μας χαϊδεύει τα πόδια, έρχεται από πολύ μακριά και κουβαλάει μαζί του αλλόκοτες δυνάμεις.

Οι αρχαίοι πολιτισμοί λάτρεψαν τη θάλασσα με σεβασμό και ταπεινότητα.

Την συνέδεσαν με το φεγγάρι, αφού δεν θέλει πολλή παρατηρητικότητα για να καταλάβει κάποιος ότι η θάλασσα ανασαίνει στον ρυθμό του φεγγαριού.

Η δυνατή Πανσέληνος την ξεσηκώνει, της δημιουργεί την παλίρροια και την κάνει να  φανερώνει όλη της τη δύναμη.

Ο σοφός άνθρωπος της φύσης συνέδεσε επίσης τη θάλασσα με τη γυναίκα.

Βρήκε να μοιάζουν αυτές οι δύο δυνάμεις, που φουσκώνουν γόνιμες και μετά αποσύρονται με συστολή, με ντροπή σχεδόν, μέχρι την επόμενη μεγαλειώδη επέλαση.

Πρέπει να σκεφτούμε την έκπληξη του αρχέγονου ανθρώπου, όταν ανακάλυψε τα μικρά, ολόλαμπρα φεγγάρια που κρύβονται στα σπλάχνα των στρειδιών.

  Μέσα στα βάθη της θάλασσας,

Ένα ασήμαντο κοχύλι, που μοιάζει με πέτρα, κρύβει ένα ολόκληρο θησαυρό. Τα μαργαριτάρια, με το απαράμιλλο χρώμα τους και το σχήμα του φεγγαριού, φάνηκαν στα μάτια των πρώτων ανθρώπων ένα ανεξήγητο θαύμα.

Και είναι, εδώ πέρα που τα λέμε. Είναι ασύλληπτη η ομοιότητά τους με την μεγάλη τους αδελφή, τη Σελήνη.

Τα μαργαριτάρια που στολίζουν τους λαιμούς των κομψών γυναικών δεν είναι απλά κοσμήματα. Αρχικά η χρήση τους ήταν καθαρά μυστηριακή.

Είχαν στόχο να προσδώσουν στην κάτοχό τους τη δύναμη της Σελήνης.

Ήταν στην ουσία μαγικά εργαλεία, όχι απλά φυλαχτά, παθητικά δηλαδή, αλλά ενεργά και δρώντα μέσα για την παραγωγή δύναμης.

Αυτός είναι ο λόγος που έφτασαν να θεωρούνται κοσμήματα κύρους.

Ο λόγος δεν ήταν η σπανιότητά τους, αλλά το γεγονός πως, φορεμένα σε έναν γυναικείο λαιμό, σήμαιναν πως η συγκεκριμένη γυναίκα είναι μια ιέρεια της Σελήνης.

Παρατηρείστε κάτι:

Στον κόσμο των κοσμημάτων υπάρχουν διαμαντένια κομμάτια για τους άντρες, δαχτυλίδια κύρους με ρουμπίνια, ό,τι αφορά τους άντρες, αφορά και τις γυναίκες. Μαργαριταρένια όμως κοσμήματα για άντρες δεν υπάρχουν.

Δεν είναι εντυπωσιακό;

Πρόκειται για ένα φαινόμενο με βαθιές μυστηριακές ρίζες, σημαίνει ένα απόλυτο γυναικείο προπύργιο, που ακόμα δεν έχει εκπορθηθεί.

Πρόκειται για μια ανάμνηση της μεγάλης Μητέρας Θεάς και του παντοδύναμου γυναικείου ιερατείου της.