• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Αργώ …

Η ανθρώπινη ανάγκη για εξερεύνηση,

Πρέπει να είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων, άλλωστε η φράση, όπου πας θα βρεις κι έναν Έλληνα, έχει κατ’ επανάληψη επιβεβαιωθεί.

Έτσι ήταν και πριν ακόμη από τους ιστορικούς χρόνους οι Έλληνες, ήθελαν να ταξιδεύουν και να μαθαίνουν τον κόσμο αλλά και να συναλλάσσονται μαζί του.

Με περιγραφές άλλοτε συμβολικές, άλλοτε ποιητικές ιστορούσαν αυτά τα γενεά ταξίδια τους.

Μια ξεχωριστή περιπέτεια είναι και η αργοναυτική εκστρατεία.

Ο βασιλιάς Πελίας  στην Λοκρίδας της Θεσσαλία, είχε λάβει ένα χρησμό πως θα δολοφονηθεί  από έναν απόγονο του Αιόλου και να προσέχει όταν δει έναν άνδρα, που θα φοράει ένα μόνο σανδάλι.

Βλέποντας ο Πελίας τον Ιάσονα, τον μονοσάνδαλο, να φοράει ένα σανδάλι μόνο στο δεξί του πόδι, θυμήθηκε τον χρησμό.

Έτσι για να τον απομακρύνει από κοντά του, του έδωσε εντολή να φέρει πίσω το Χρυσόμαλλο δέρας.

Ο Φρίξος, για να ξεφύγει από τον πατέρα του, βασιλιά του Ορχομενού της Βοιωτίας, και την μητριά του, ήθελαν να τον θυσιάσουν, πήρε ένα κριάρι και με αυτό πήγε στην αυλή του βασιλιά Αιήτη, ο οποίος τον δέχθηκε με τιμές και του έδωσε την κόρη του για γυναίκα.

Τότε ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον Δία και χάρισε το δέρμα του στον Αιήτη, ο οποίος το κρέμασε σε μια βαλανιδιά στο άλσος του Άρη και βάζοντας να το φυλά, μέρα και νύχτα ένας δράκοντας.

Έτσι ξεκινά η αποστολή των ηρώων στην Κολχίδα, η αργοναυτική εκστρατεία.

Στην εκστρατεία πήραν μέρος, πενήντα άνδρες συμπεριλαμβανομένου και του Ηρακλή. Ανάμεσα τους ήταν οι Διόσκουροι, ο Κάστωρ και Πολυδεύκης, ο Ίδας και ο Λυνκέας, ο Ορφέας, ο Πηλέας, ο Μελέαγρος, ο Τυδέας, ο Αμφιάραος, και η κυνηγός Αταλάντη, η μόνη γυναίκα.

Αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Ιάσονας αφού όταν το ζήτησαν από τον Ηρακλή, ο οποίος είχε μόλις φέρει σε πέρας τον άθλο του Ερυμάνθου κάπρου, να αναλάβει την αρχηγία, δεν το δέχθηκε.

Τότε ο Ιάσονας ζήτησε βοήθεια του ξακουστού πλοηγού της εποχής Άργου, για τη ναυπήγηση ενός γερού πλοίου.

Ο Άργος με τη βοήθεια της Αθηνάς κατασκεύασε ένα πλοίο που χωρούσε πενήντα κωπηλάτες και πήρε το όνομά του Αργώ.

Το καράβι ναυπηγήθηκε στις Παγασές, λιμάνι της Μαγνησίας.

Το ξύλο του πλοίου προερχόταν από το Πήλιο. Οι Αργοναύτες πριν αποπλεύσουν, θυσίασαν στον Απόλλωνα και οι οιωνοί ήταν άριστοι.

Τους ερμήνευσε ο Ίδμων και είπε πως όλοι θα επέστρεφαν ζωντανοί εκτός από τον ίδιο.

Η Αργώ αναφέρεται ως το ταχύτερο και πιο στέρεο σκάφος της εποχής της. Επίσης ήταν εξαιρετικά ελαφρύ, ώστε να δίνει τη δυνατότητα μεταφοράς του στη στεριά από το πλήρωμά του. Το μήκος του πλοίου ήταν στα 50 έως 60 μέτρα (μακρά ναυς).

Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Τίφυς.

Αναφέρεται μάλιστα πως η θεά Αθηνά τοποθέτησε στην πλώρη του πλοίου ένα κλαδί από τη Δωδώνια  Δρυ.

Το κλαδί αυτό είχε μαντικές ιδιότητες, μιλούσε με ανθρώπινη λαλιά και προειδοποιούσε τους Αργοναύτες για τους αναμενόμενους κινδύνους.

Όταν επέστεψαν οι Αργοναύτες αφιέρωσαν το πλοίο τους στο ναό του Ποσειδώνα στα Ίσθμια. Η Αργώ συνδέεται και με το τέλος της ζωής του Ιάσονα.

Σε μεγάλη ηλικία, ο Ιάσονας έπειτα από υπόδειξη της Μήδειας έκατσε στην πρύμνη της Αργούς για να αναπαυθεί.

Η πτώσης ενός δοκαριού του πλοίου, που είχε αρχίσει κι αυτό να γερνά χτύπησε τον Ιάσονα κι έτσι βρήκε τραγικό θάνατο.

Η Αργώ όπως το θέλει η παράδοση, μεταφέρθηκε αργότερα στον ουρανό και μετασχηματίσθηκε στον ομώνυμο αστερισμό .