• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• H αξία της επαγρύπνησης !

Ο πνευματικός δρόμος, η συνεχής δηλαδή μύησή μας, πρέπει πραγματικά να είναι αδιάκοπος.

Όταν κάνουμε μία τελετή ή συμμετέχουμε σε μία συνάθροιση πνευματική, πρέπει να ξέρουμε πως και μετά από αυτά, δεν πρέπει να ξεφεύγουμε από την εσωτερική μας οδό.

Καμία φορά όμως, μπορεί να ξεφεύγουμε από αυτή την οδό, ακόμα και όταν νομίζουμε πως την πατάμε καλύτερα.

Η παρακάτω διήγηση από το Γεροντικό αποτελεί μία σημαντική και κατανοητή περιγραφή αυτού.

Στο Γεροντικό λοιπόν,

Που αποτελεί απάνθισμα σημαντικών πνευματικών διδαγμάτων, περιγράφεται η ιστορία μίας αναχώρησης μιας ομάδας μοναχών, που κινήθηκε από σκήτη στα βορειοδυτικά του Καΐρου, για να συναντήσει τον αββά Αντώνιο, γνωστό βέβαια για την σημαντικότητά του.

Η ομάδα αυτή, στην προσπάθειά της να αναζητήσει ένα καράβι ως μεταφορικό μέσο, συναντά έναν ακόμα γέροντα, με τον οποίον και τελικά συνταξιδεύουν.

Κατά την διάρκεια του θαλάσσιου ταξιδιού τους προς τον αββά Αντώνιο, οι αδελφοί συζητούν και ο γέροντας τους ακούει.

Η συζήτησή τους είναι καθαρά πνευματική. Ανταλλάσουν αποφθέγματα ορισμένων Πατέρων, όπως καλή ώρα κάνουμε εμείς εδώ.

Επίσης, χρησιμοποιούν και ορισμένα χωρία από την Βίβλο. Αξίζει να σημειώσουμε, πως σε αυτή την καταγραφή του Γεροντικού εντοπίζουμε και για πρώτη φορά την αξιοποίηση πατερικών αποφθεγμάτων.

Το καράβι ξεμπαρκάρει στο λιμάνι.

Ο γέροντας αποχωρεί, κατευθυνόμενος προς τον αββά Αντώνιο. Καθώς  συναντηθήκανε όλοι μεταξύ τους, ο αββάς τους λέει πως στο πρόσωπο του γέροντα βρήκαν καλή συντροφιά και πως ο γέροντας σε αυτούς βρήκε το ίδιο καλούς συνοδοιπόρους.

Ο γέροντας τότε αποκρίθηκε «Καλοί βέβαια είναι, αλλά η αυλή τους δεν έχει πόρτα και όποιος θέλει μπαίνει στον στάβλο και λύνει το γαϊδούρι».

Σκληρή η απάντηση του γέροντα. Στο κάτω-κάτω, οι αδελφοί απλά μιλούσαν πνευματικά και μάλιστα μέσα από πατερικά αποφθέγματα και από διδάγματα της Αγίας Γραφής.

Όμως, κάποια στιγμή πρέπει να ασκηθούμε και στη σιωπή, κάποια στιγμή πρέπει να πούμε απλά «δεν ξέρω».

Σε λίγο θα συναντούσαν τον αββά Αντώνιο και εκεί θα γέμιζαν από πνευματική συζήτηση.

Όλα τα άλλα ήταν περιττά.

Έτσι, καμιά φορά, όταν νοιώθουμε πως είμαστε σε μία πνευματική πληρότητα, ας σταθούμε ένα βήμα πίσω και ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας, για να αναρωτηθούμε αν πράγματι αυτό που κάνουμε είναι πνευματικότητα ή χάσιμο χρόνου, γιατί τα πολλά λόγια καμιά φορά μας ξεπροβοδίζουν από την πνευματική οδό.

Και εμείς τώρα, ήδη πολλά λόγια είπαμε.