• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η απομόνωση στον διαλογισμό !

Ο διαλογισμός είναι μία πνευματική εργασία,

Η οποία μας βοηθά μεταξύ άλλων να απομονώσουμε τον εαυτό μας. Η απομόνωση βεβαίως δεν είναι ένας αυτοσκοπός.

Το αντίθετο μάλιστα. Είναι ένα μέσον για να καταφέρουμε να επιτύχουμε τους διάφορους σκοπούς που επιδιώκει ο διαλογισμός.

Αρχικά βέβαια, στοχεύουμε στην απομόνωση του εαυτού, ώστε να ανταπεξέλθουμε στις υπόλοιπες απαιτήσεις.

Ας δούμε αυτό το πολύ σημαντικό στοιχείο λοιπόν της πανάρχαιας αυτής πνευματικής πρακτικής.

Η απομόνωση του εαυτού δεν είναι κάτι το οποίο γίνεται φυσικά,

δηλαδή υλικά. Εδώ μάλιστα βρίσκεται και το ενδιαφέρον της απομόνωσης του διαλογισμού. Όπως ο ασκούμενος ξεκινά τον διαλογισμό του, προσπαθεί να χαλαρώσει, με την βοήθεια της αναπνοής, ώστε στο επόμενο στάδιο να αρχίσει να αδειάζει από σκέψεις.

Πρέπει να υπάρχει μία τάση για απομόνωση λοιπόν, από μέσα προς τα έξω και από έξω προς τα μέσα.

Αυτό σημαίνει πως ο διαλογιζόμενος προσπαθεί να μην επηρεάζεται από τις εξωτερικές επιρροές, τους ήχους, τα φώτα, τις κινήσεις κτλ, αλλά και να μην προσπαθεί να δημιουργεί σκέψεις, καθώς αυτές επίσης θα τον βγάλουν από την κατάλληλη πνευματική κατάσταση.

Τελικά, ο ασκούμενος οδηγείται στην απομόνωση.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό αυτό το σημείο. Ο ασκούμενος γίνεται το κέντρο του σύμπαντος, διότι ο ίδιος θέτει μέσα από την κένωση τον εαυτό του στο κέντρο.

Η απομόνωσή του είναι ένα βασικό μέσο το οποίο τον οδηγεί σε αυτή την εναρμόνιση με το σύμπαν και στην κεντρική του θέση.

Ενώ κάποιος μπορεί να κάθεται μέσα σε ένα κατάμεστο λεωφορείο, χωρίς να το καταλαβαίνει κανένας, εκείνο το πρόσωπο που διαλογίζεται έχει βγει εκτός αυτής της κατάστασης άγχους και έντασης, βρίσκεται απομονωμένος και εκτός όλων των άλλων στο πνεύμα, ακόμα και αν το σώμα του κάθεται σε μία άβολη θέση.