• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η αξία του να αναγνωρίσω το λάθος μου !

Το να αναγνωρίσω το πού έχω κάνει λάθος,

Είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχω να κάνω. Όμως, το πώς θα γίνει αυτή η αναγνώριση έχει επίσης μεγάλη σημασία.

Αν λοιπόν το να αναγνωρίσω το λάθος μου έχει ως αποτέλεσμα το να γεμίσω με ενοχές, τότε κάτι κάνω λάθος. Έτσι, πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ο εγωισμός μας πολλές φορές μας οδηγεί στο να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε το πού μπορεί εμείς από την πλευρά μας να κάνουμε λάθος.

Συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε τέλειοι.

Πώς να το καταρρίψουμε αυτό; Θεολογικά, λέγοντας πως κανείς πλην του Θεού δεν είναι τέλειος;

Εσωτεριστικά, λέγοντας πως πριν το τέλος της μυητικής μας διαδικασίας, μέσα από τις ενσαρκώσεις, κανείς δεν έχει βρει τον τέλειο εαυτό του;

Ή να προσεγγίσουμε το θέμα αθεϊστικά, λέγοντας πως το τέλειο δεν υπάρχει; Από όποια λογική πλευρά και αν το δούμε, δεν μπορεί να μην φταίμε ποτέ.

Όμως, το να γεμίσουμε με τύψεις είναι και αυτό εγωισμός. Οι ενοχές δεν είναι η συνειδητοποίηση του λάθους, αλλά η καταστροφή της τέλειας ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας.

«Μα, εγώ ο τέλειος να κάνω κάτι τέτοιο;». ένας ναρκισσισμός λοιπόν που οδηγεί στην αυτοτιμωρία μας.

Ας πούμε λοιπόν όχι σε όλα τα παραπάνω.

Ας μην γίνουμε ούτε απολογητές, ούτε τιμωροί και δικαστές του εαυτού μας. Αντίθετα, ας γίνουμε οι δάσκαλοι του εαυτού μας. Από τα λάθη μαθαίνουμε το σωστό.

Λάθος σημαίνει λήθη, δηλαδή το ότι ξεχάσαμε το σωστό. Και η Μνήμη θέλει στοργή, συγχώρεση και αγάπη.