• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η Καμπάλα και το «χάσιμο του εαυτού»

Η Καμπάλα αποτελεί,

Την βασικότερη γνωστή πτυχή του ιουδαϊκού αποκρυφισμού.

Τον 15ο αιώνα η Δύση ήρθε σε πολύ έντονη επαφή μαζί της και την εισήγαγε μέσα στα μυστικιστικά Τάγματά της.

Αποτελεί ένα σύστημα πρακτικού εσωτερισμού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το ότι η Καμπάλα επικεντρώνεται όχι στο να «βρει» ο άνθρωπος τον εαυτό του, αλλά στο να τον «χάσει».

Η κεντρική ιδέα αυτής της θέσης είναι ότι ο άνθρωπος που θέλει να «λάβει», πρέπει να απελευθερωθεί από το «εγώ».

Μέσα από τις ιδιαίτερες πρακτικές της,

Η Καμπάλα προσπαθεί να φέρει τον άνθρωπο σε μία κατάσταση κατά την οποία ο ασκούμενος θα απελευθερωθεί από τον εαυτό του, ώστε να γίνει δυνατό το να «γεμίσει» με την θεία παρουσία, ώστε τελικά το άτομο να αναπτύξει έναν ανώτερο εαυτό

Για τον σκοπό αυτό γίνεται η χρήση του διαλογισμού (υπερβατικός διαλογισμός. Στην ορολογία της Καμπάλα).

Λόγω της φύσης του σκοπού (το «χάσιμο του εαυτού»), η πρακτική Καμπάλα θεωρείται αρκετά επικίνδυνη.

Ένας από τους μεγάλους θεωρητικούς της Καμπάλα,

Ο ραββίνος Γιοσέφ Ντε Λα Ρέινα, που έζησε κατά τον 15^ο αιώνα, είχε ασκήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρακτική Καμπάλα, σε επίπεδο υπερβατικού διαλογισμού, αλλά και μαγείας.

Κατά πολλές μαρτυρίες όμως, αυτή η άσκηση τον οδήγησε σε μεγάλη πνευματική ζημία, χωρίς τελικά να τον βοηθήσει στην πνευματική ολοκλήρωση.

Ως εκ τούτου, σε μεγάλο βαθμό έχει αμφισβητηθεί αυτή η πλευρά της Καμπάλα. Όμως, η θεωρητική της πλευρά θεωρείται ακόμα πολύ σημαντική, στους χώρους του εσωτερισμού.