• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Ο Θρύλος της σκιερής σπηλιάς !

Κάπου πέρα από τα μεγάλα πεύκα υπάρχει μια σπηλιά.

Τα παιδιά δεν πλησιάζουν, όχι πως θέλουν βέβαια, αλλά οι γονείς τους δεν τα αφήνουν.

Τους λένε πως ο δρόμος είναι δύσβατος, ανώμαλος, πως θα πέσουν και θα χτυπήσουν.

Τα παιδιά του χωριού όμως έχουν συνηθίσει τις δύσκολες πεζοπορίες και ακόμη περισσότερο έχουν συνηθίσει να κρύβουν από τους γονείς τους τις επικίνδυνες περιπέτειες , για τις οποίες θα τιμωρούνταν.

Παρ’ όλα αυτά τα παιδιά του χωριού συνεχίζουν να μην πηγαίνουν κοντά στη σπηλιά.

Δεν πάνε ούτε καν στα μελίσσια που απέχουν δεκάδες μέτρα από το σπήλαιο, μόνο και μόνο επειδή είναι ορατό από εκεί.

Κάτι άλλο φοβούνται τα παιδιά.

Κάτι μεγαλύτερο από έναν απλό καβγά με τον πατέρα τους.

Κάτι τα τρομάζει σε τέτοιο βαθμό που δεν συζητούν καν για τη σπηλιά πλέον, ούτε δείχνουν κανένα ενδιαφέρον να μάθουν τι υπάρχει εκεί, πράγμα παράξενο, αφού η περιέργειά τους θα έπρεπε προ πολλού να τα έχει οδηγήσει στην σκιερή πλευρά του λόφου, μέσα στο πέτρινο λαγούμι.

Το αξιοσημείωτο είναι πως κανείς δεν ξέρει τι βρίσκεται εκεί.

Τα παιδιά τρέμουν την σπηλιά, ενώ οι μεγάλοι αδιαφορούν λέγοντας πως το μόνο που υπάρχει στην τρύπα είναι μερικές νυχτερίδες.

Ίσως να το λένε από ωριμότητα,

Ή ίσως να μην θέλουν να παραδεχτούν πως ο δικός τους φόβος για το μέρος δεν είναι καθόλου μικρότερος από αυτόν των πιτσιρικάδων.

Μια από τις ελάχιστες φορές που οι μπόμπιρες του χωριού μίλησαν μεταξύ τους για τη σπηλιά, είπαν μια ιστορία για τις κραυγές ενός θηρίου που ακούστηκαν αργά το βράδυ.

Βρυχηθμοί τόσο έντονοι που τα δύο γυμνασιόπαιδα που βρίσκονταν κοντά, ολόκληρα παλικάρια, παρ’ όλα αυτά έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν από τον αγνό τους φόβο. Ίσως υπάρχει όντως κάτι εκεί.

Ίσως ένα μεγάλο ανίερο θεριό να ζει βαθιά μέσα στην σπηλιά. Εγώ ωστόσο δεν βρίσκω το λόγο να πάω. Το μόνο που έχει είναι μερικές νυχτερίδες.