• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Αναγεννημένος Φοίνιξ !

Με την Νέα Σελήνη στις 26^ο και 19΄ του Σκορπιού,

Θα βυθιστούμε στο βάθος της συνειδήσεώς μας και με δύναμη θα αντιμετωπίσουμε τους φόβους και το παρελθόν μας, έως ότου βγούμε νικητές από αυτήν την πνευματική μάχη.

Πολλοί αστρολόγοι ορθώς συγκρίνουν αυτή την Νέα Σελήνη με τον μυθικό Αναγεννημένο Φοίνικα, ο οποίος έχει μεγάλη μυητική αξία.

Δυστυχώς αυτό το αρχαιότατο σύμβολο των μυστών και των μυητικών ηρώων έχει στην πρόσφατη ιστορία μας διαστρεβλωθεί με αποτέλεσμα να χάσει την αίγλη του.

Όμως, εμείς που αντιλαμβανόμαστε πως ο Αναγεννημένος Φοίνιξ μας καλεί όλους σε μία συλλογική απελευθέρωση, επαναφέρουμε αυτή τη στιγμή αυτό το σπουδαίο έμβλημα των διδασκάλων.

Όπως πολλά από τα αρχαία σύμβολα, η μητέρα Αίγυπτος φαίνεται να είναι η πρώτη που το εισαγάγει, κάτι που μαθαίνουμε ως συνήθως για τα της Αιγύπτου, από τον Ηρόδοτο.

Ο Φοίνικας είναι ο Όρος σε αυτή την περίπτωση, υιός του Όσιρι και της Ίσιδας.

Στην Ελλάδα ο μύθος θα φτάσει και ο Φοίνικας θα μεταλλαχθεί στον Απόλλωνα, σε αυτόν τον φωτεινό θεό.

Στην εβραϊκή παράδοση έχουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή. Η Εύα, έπειτα από την κατάχρηση στην Εδέμ, θα προσφέρει σε όλα τα ζώα που πριν ο άνθρωπος ονόμασε, τον καρπό από το Δένδρο της Γνώσης.

Εξ αυτού θα φάνε μαζί με τον άνθρωπο όλα τα ζώα, εκτός από τον Φοίνικα, ο οποίος δεν θέλησε να παραβεί το Θέλημα του Θεού Πατέρα.

Στην Κίνα από την άλλη θα βρούμε τον Φοίνικα υπό την μορφή του Γερανού, το ζώο της φωτιάς, μέσα από τα πέντε στοιχεία της κινεζικής παράδοσης, και η θέση του είναι στην Μεσημβρία.

Ο Γερανός είναι ζώο του Ταί-Γι και κατά την άσκηση του Κουν-Φου η κινήσεις του έχουν εκρηκτικότητα, εναλλασσόμενη με την χαλαρότητα.

Έχει το χαρακτηριστικό πως δεν ενώνει το Γιν και το Γιανγκ, αλλά όποτε βρίσκεται σε στάση Γιν δεν θα υπάρχει Γιανγκ και όταν βρίσκεται σε Γιανγκ δεν θα υπάρχει Γιν.

Αξιοσημείωτο είναι το Τσι-Κουνγκ (διαλογιστική άσκηση με κίνηση),

Κατά το οποίο ο ασκούμενος βυθίζεται σωματικά, κλείνοντας τα χέρια του ως φτερά και κλείνοντας τα γόνατα, σαν να καίγεται ο Φοίνικας, ώστε τελικά αργά και με σταθερή αναπνοή, εκπνέοντας με παραγωγή ήχου, να ανέβει προς τα πάνω, σηκώνοντας το κεφάλι, το στέρνο, τον κορμό και ανοίγοντας προς τα πάνω τα χέρια δοξαστικά, έχοντας επιτύχει την ποθούμενη αναγέννηση, που είναι όπως φαίνεται αέναη, τουλάχιστον για το επίπεδο το οποίο γνωρίζουμε.