• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Γνώθι σ’ Αυτόν …

Η αυτογνωσία, από την αρχαιότητα που θέτει το δίλημμα,

Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης όπως και το ιερατείο των αρχαίων Αιγυπτίων, ως σήμερα παραμένει το μεγάλο ζητούμενο για τον άνθρωπο.

Ο δυτικός ή δυτικοποιημένος άνθρωπος ξεκινά με εξωτερικά τελείως επιφανειακά χαρακτηριστικά να ορίσει τον εαυτό του.

Θα καταμετρήσει το χρώμα, τη φυλή, το φύλλο, το ύψος, το χρώμα των ματιών και θα κατατάξει τον εαυτό του και τους άλλους προσθέτοντας και κάποια πολιτιστικά χαρακτηριστικά, όπως γλώσσα, θρησκεία κλπ.

Ο τρόπος αυτός απολύτως καμιά σχέση  δεν έχει με την αυτογνωσία.

Οι Έλληνες αρχαίοι φιλόσοφοι Θαλής και Χίλων τονίζουν τις δυσκολίες της αυτογνωσίας “χαλεπόν εαυτόν γνώναι” Θεωρήθηκε ότι η αυτογνωσία δεν είναι λογικά δυνατή, γιατί το ίδιο άτομο πρέπει να είναι υποκείμενο που ενεργεί τη γνώση και ταυτόχρονα αντικείμενο στο οποίο πηγαίνει η γνώση αυτή.

Η αυτογνωσία και η αυτοπαρατηρησία είναι μια αποδεδειγμένη πραγματικότητα, με την οποία ο άνθρωπος διακρίνεται από το ζώο.

Δεν παραγνωρίζεται ότι η αυτογνωσία είναι το ίδιο δύσκολη, όσο και η γνώση των άλλων ανθρώπων.

Συνήθως από κάποιο σημαντικό γεγονός ο άνθρωπος ανακαλύπτει κάποιες πτυχές του εαυτού του και ίσως παρακινηθεί να τον γνωρίσει καλύτερα.

Βεβαίως όταν αρχίζει να ωριμάζει ο άνθρωπος τότε δημιουργούνται τα ιδανικά του και αφυπνίζεται η γνώση του εαυτού του, έτσι γίνεται ικανός για αυτογνωσία.

Ο άνθρωπος γνωρίζει πως είναι δύσκολο να αναγνωρίσει τον εαυτό του, έτσι πρέπει να καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για να φτάσει στην αυτογνωσία.

Όλες οι δυσκολίες βέβαια προκύπτουν από το γεγονός,

Ότι δεν αρκούν οι εξωτερικοί μόνο προσδιορισμοί και οι κάποιες συναισθηματικές και ψυχολογικές κατατάξεις, αυτά τα στοιχεία ασφαλώς και είναι απαραίτητα αλλά δεν χαρακτηρίζουν την ουσία του θέματος.

Η αυτογνωσία είναι η ανάλυση και η κατανόηση σε βάθος της συνειδήσεως, ζήτημα ουσιαστικό αφού εκεί ψάχνοντας ο άνθρωπος ανακαλύπτει το εγώ και το είναι.

Η ανθρώπινη φύση αναλύθηκε πολύ από όλους τους πολιτισμούς και ήταν και παραμένει το κύριο θέμα διερεύνησης για την φιλοσοφία, την θρησκεία και την τέχνη.

Ο δρόμος για την αυτογνωσία περνά από την εμπειρία.

Ο άνθρωπος, αρχίζει να παρατηρεί, τις συμπεριφορές του, τα συναισθήματά του και να τα αξιολογεί, από κάποια στιγμή και μετά η διαδικασία αυτή γίνεται αυτοποιημένα.

Αν ο άνθρωπος συνεχίζει την μέθοδο της αυτοπαρατήρησης τότε απελευθερώνεται σταδιακά από τα εμπόδια που δεν του επιτρέπουν να εκφράσει τον πραγματικό του εαυτό.

Ασφαλώς δεν είναι τόσο απλό όταν όμως θέλει ο άνθρωπος να γίνει συνειδητός τότε το μπορεί.

Όπως λέει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος για τους ανθρώπους που αδιαφορούν:

« Ξεχνούν και δεν προσέχουν ότι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι, όπως στον ύπνο τους.

Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : σ’ αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως και παρόντες απουσιάζουν.

Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος.

Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ότι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ότι βλέπουμε στον ύπνο μας».

Η αυτογνωσία βοηθά τον άνθρωπο στην συνειδητή ζωή του δίνει αυτοπεποίθηση, ψυχική ηρεμία, δύναμη, αναγνώριση των χαρακτήρων των άλλων, επαγγελματική ωριμότητα κλπ.