• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η Γοργόνα !

Η γοργόνα είναι μυθικό πλάσμα της θάλασσας.

Έχει μορφή γυναίκας από τη μέση και πάνω και μορφή ψαριού από τη μέση και κάτω.

Έχουν υπάρξει πολλές ιστορίες για γοργόνες σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.

Αλλά μερικές από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες, είναι όταν ο ναύτης μαγεύεται από το τραγούδι της γοργόνας, εγκαταλείπει το πλοίο και χάνεται μαζί της στο βυθό.

Αυτά τα “μαγικά θηλυκά», εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ζωγραφισμένα ή καλύτερα χαραγμένα σε σπήλαιο της παλαιολιθικής εποχής περίπου 30.000 χρόνια π.Χ.

Στο βιβλίο του Ντόροθι Ντίννερστάιν “Η Γοργόνα και ο Μινώταυρος” δίνεται μια ερμηνεία για την παραξενιά των ανθρώπων να δημιουργούν ανθρώπους ενσωματωμένους με ζώα, αναφέρει στο απόσπασμα :”Των ανθρώπων η φύση είναι αντιφατική, και οι διαφορές μας από τα άλλα ζώα της γης είναι μυστηριώδεις και βαθιές.

Και σε αυτές τις διαφορές, βρίσκονται οι δύο αισθήσεις μας, η παραξενιά μας και τα πιθανά κλειδιά που μας δείχνουν το δρόμο για το πως αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας εδώ.”

Στην περιοχή της μεσογείου η πιο αγαπητή ιστορία είναι του Αλέξανδρου και της αδελφής του που έγινε γοργόνα.

Λέει λοιπόν ο μύθος.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν πολέμησε και πήρε όλα τα βασίλεια του κόσμου, κάλεσε τους σοφούς και τους ρώτησε:

Πείτε μου εσείς, που τα ξέρετε όλα, τι μπορώ να κάμω, για να ζήσω πολλά χρόνια να χαρώ τον κόσμο, που τον έχω τώρα δικό μου;

Βασιλιά πολυχρονεμένε, αποκρίθηκαν οι σοφοί, ένα μόνο πράμα είναι, που μπορεί να σε κάνει να είσαι αθάνατος: το αθάνατο νερό, που όποιος το πιει, θάνατο δε φοβάται.

Και πού είναι το αθάνατο αυτό νερό;

Είναι σε μέρος απάτητο, βασιλέα μου. Είναι ανάμεσα σε δυο βουνά, που ανοιγοκλεινούν και χτυπά το ένα με το άλλο τόσο γρήγορα, που ούτε πουλί πετάμενο δεν προφταίνει να περάσει. Πόσα ξακουσμένα βασιλόπουλα δεν έχασαν τη ζωή τους μέσα σ’ εκείνη την τρομερή παγίδα!

Αφού το άκουσε, ο βασιλιάς Αλέξανδρος προστάζει και του φέρνουν το άλογό του, τον Βουκεφάλα, που φτερά δεν είχε και σαν πουλί πετούσε.

Καβαλικεύει, δίνει βιτσιά του αλόγου του και πάει. Σαν έφτασε στους βράχους, που ανοιγοκλεινούν, δίνει άλλη βιτσιά του αλόγου του κι εκείνο περνά σαν αστραπή και πάει πέρα.

Τότε γέμισε το γυαλί που είχε με αθάνατο νερό και γύρισε στο παλάτι του.

Εκεί η αδερφή του, μη ξέροντας τι είχε μέσα το γυαλί, το έχυσε. Όταν όμως έμαθε το κακό που έκαμε, ήταν απαρηγόρητη.

Θεέ μου, λέει, δε θέλω να πιστέψω, πως μια μέρα θα πεθάνει ο

αδερφός μου. Άφησέ με να ζω πάντα με την ελπίδα πως κι αν

πεθάνει, πάλι θα τον ξαναφέρεις στον κόσμο. Ποιος ξέρει, αν δεν

έρθουν, δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μας!

Στη στιγμή η αδερφή του βασιλιά έγινε από τη μέση και κάτω ψάρι και πήδησε στη θάλασσα.

Έγινε Γοργόνα. Από τότε γυρίζει πάντα στη θάλασσα κι άμα δει κανένα καράβι, τρέχει και ρωτά: Καράβι, καραβάκι, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Κι αν ο καραβοκύρης δεν ξέρει την ιστορία της και πει «πέθανε», τότε η κόρη από τη μεγάλη της λύπη ταράζει με τα χέρια και με τη μεγάλη της ψαρίσια ουρά τη θάλασσα και πνίγει το καράβι.

Όσοι όμως ξέρουν, της λένε «ζει και βασιλεύει» και τότε η πολύπαθη κόρη κάνει καλή καρδιά και τραγουδά χαρούμενη γλυκά τραγούδια.

Έτσι μαθαίνουν οι ναύτες τους καινούργιους σκοπούς των τραγουδιών και τους φέρνουν στην πατρίδα τους.

Η ιστορία της γοργόνας είναι συνδεδεμένη με τον πόνο, το τραγούδι και τη ναυτοσύνη.

Οι γοργόνες υπάρχουν σε όλες τις μυθολογίες,

Όχι μόνον της ανατολής, αυτό είναι και μια απόδειξη της ύπαρξής τους για κάποιους ερευνητές,

Σίγουρα είναι μοναδικές οι ιστορίες με γοργόνες και αξίζει να τις απολαμβάνουμε, προσπαθώντας να τις αποκρυπτογραφήσουμε.