• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η Τσίχλα του ματιού …

Ο άνθρωπος όπως τα ζώα και τα πουλιά, ήθελε πάντα τη φωλιά του.

Η ζωή του στη φύση, εκτεθειμένος σε όλους τους κινδύνους, τον έκανε να γίνει εφευρετικός για να επιβιώσει.

Αυτό που εντυπωσίασε τον άνθρωπο ήταν η φωτιά. Όταν ήταν στα δέντρα ακόμη και έπεφτε κεραυνός και άρχιζαν να καίγονται έτρεμε από φόβο.

Όταν μπήκε στο σπήλαιο, φρόντισε να πάρει κάποια αναμμένα κλαδιά και να διατηρήσει την φωτιά μέσα στο σπήλαιο για να τον ζεσταίνει και να φωτίζει τον χώρο.

Όταν οργανώνει τη δομή της πόλης και χτίζει την κατοικία του στο κέντρο διατηρεί την φωτιά, βάζει την εστία.

Περνώντας ο καιρός και έχοντας τη δυνατότητα ελέγχου της φωτιάς,

Από την διατηρημένη φωτιά της εστίας, περνά στην καντήλα, στο καντήλι που έχει στο εικονοστάσι και από εκεί μεταφέρει τη φωτιά.

Με την εφευρετικότητά του φτάνει στον ηλεκτρισμό και στην ηλεκτροδότηση της κατοικίας. Μια νέα εφεύρεση του θα νοηματοδοτήσει την ζωή του η τηλεόραση.

Η τηλεόραση θα καταλάβει τη θέση της εστίας και κάθε μαγικής γυάλας.Ο άνθρωπος βουβός στέκεται μπροστά της και καταναλώνει εικόνες, ήχους, χρώματα.

Το οικογενειακό τραπέζι, το δείπνο, η γιορτή, όλα γίνονται μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης.

Η όποια συζήτηση σταματά, μπροστά σ’ αυτή την απροσδόκητη ζωντανή εικόνα, οι κάτοικοι της οικίας γίνανε τηλεθεατές.

Κάθε σπίτι και τηλεόραση, κάθε δωμάτιο και τηλεόραση.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί χωρίς αυτήν την οθόνη. Καταναλώνει με βουλιμία, ό,τι του δείχνει. Μια τσίχλα για το στόμα και μια τσίχλα για το μυαλό.

Ο καθηλωμένος άνθρωπος, ο άνθρωπος του καναπέ, είναι το νέο είδος που αρχίζει να εμφανίζεται κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι από τότε και η τηλεόραση καθόρισε πλέον το τι θα βλέπει και πως θα το βλέπει, το ανθρωπάκι του καναπέ.

Ο έλεγχος του νου του είχε επιτευχθεί και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία κατόρθωνε το πανανθρώπινο αίτημα, λίγα λεπτά παγκόσμιας δημοσιότητας για όλους, ο καθένας μπορεί να εκφέρει τον ανεύθυνο λόγο του στην τηλεόραση και αφού το είπε η τηλεόραση, είναι σοβαρό και υπεύθυνο.

Αν κάτι υπάρχει, θα το δείξει η τηλεόραση, αν δεν το δείξει τότε ούτε υπάρχει, ούτε κανείς ασχολείται, αφού το θεωρεί ανύπαρκτο.

Τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα,

Οι πόλεμοι, τα αθλητικά γεγονότα, η φτώχια, ο πλούτος, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, οι διαστημικές πτήσεις, όλα γίνονται κατακτήσεις της ανθρωπότητας, μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκινείται βλέποντας τον κορμοράνο να πεθαίνει στο πετρέλαιο, όλος ο κόσμος μένει άναυδος με τα αεροπλάνα που πέφτουν πάνω στους διδύμους πύργους, όλη η ανθρωπότητα δακρύζει βλέποντας την υπέρβαρη Ντόουλ να τραγουδά…

Το παγκόσμιο κοινό καθισμένο στον καναπέ μασώντας την ίδια τσίχλα, καταναλώνει την ίδια εικόνα και ακούει την ίδια ανάλυση.

Η τηλεόραση ένωσε την παγκόσμια κοινότητα, την έβαλε να κάτσει στον καναπέ, κάτι που προσπαθούσε για μισό αιώνα η ψυχανάλυση και δεν τα κατάφερνε, η τηλεόραση, το έκανε γεγονός.

Έτσι ο άνθρωπος έπαψε να κοιτά την τηλεόραση αλλά η τηλεόραση να βλέπει αυτόν.

Και μάλιστα να τον βλέπει βαθειά μέχρι το πιο σκοτεινό σημείο του υποσυνειδήτου.

Έτσι τον ορίζει.

Αν ποτέ γινότανε μια επαναστατική εφεύρεση, αυτή θα ήταν η ανακάλυψη του κουμπιού που σβήνει την τηλεόραση.

Για την ώρα αν θέλετε πετάξτε την τσίχλα κάνει κακό στο στομάχι.