• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Mea culpa !

Με αυτή την φράση,

Ο ιερέας κατά την διάρκεια της παραδοσιακής ρωμαιοκαθολικής λειτουργίας εξομολογείται ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού-«Deo Omnipotenti»-και στο πλήρωμα, δηλαδή στους αδελφούς-«et vobis fraters»-παραδεχόμενος πως το λάθος είναι δικό του-«mea culpa».

Την εξομολόγηση αυτή θα επαναλάβει και το πλήρωμα. Αποτελεί μία πολύ βασική στιγμή για την τέλεση του Μυστηρίου.

«Confieteor» μεταφράζεται στα ελληνικά το «εξομολογούμαι», «ομολογώ». Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο ιερέας, πριν την τέλεση του Όρθρου-συνήθως-διαβάζει μία μικρή ακολουθία. Λέμε ότι «παίρνει καιρό».

Στο τέλος των ευχών ο ιερέας απευθύνεται προς το πλήρωμα, λέγοντας «αδελφοί συγχωρέσατέ μοι».

Χωρίς αυτή την ομολογία και τελικά την μετάνοια, δεν μπορεί πραγματικά ο λειτουργός να προχωρήσει σε αυτή την πανάρχαια αναίμακτη θυσία και συμμετέχει στην ένωση Ουρανού και Γης, μέσω της ενανθρωπίσεως του Θεού στο τώρα.

Στην μέση της ευχής της εξομολογήσεων «Confiteor», ο λειτουργός λέει «mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa»-«μέσα από το δικό μου το λάθος, μέσα από το δικό μου το λάθος, μέσα από το δικό μου και πιο θλιβερό λάθος».

Αυτή η πραγματικά ανατριχιαστική φράση, με το τόσο έντονο νόημα έχει ως στόχο να βοηθήσει τον λειτουργό, αλλά και το πλήρωμα, που πρόκειται να συμμετέχουν στο Μυστήριο, έτσι ώστε να προχωρήσουν καθαροί, αγνοί, χωρίς ενοχές, αλλά με αληθινή μετάνοια στην τέλεσή του.

Αποτελεί μία στιγμή κατανυκτική. «Quia peccavi nimis», δηλαδή «ότι πολύ αμάρτησα».

Η ευχή τελειώνει ως εξής: «Δια τούτου ζητώ από την Ευλογημένη Μαρία την Αειπάρθενο, όλους τους αγγέλους και τους αγίους και από εσάς, αδελφοί μου, να προσευχηθείτε για εμένα στον Κύριο και Θεό μας».

Αυτή η ομολογία λοιπόν τελειώνει με την παράκληση προς βοήθεια, μέσω της προσευχής.

Έτσι, καλείται και αυτός ο οποίος δέχθηκε την εξομολόγηση να χαλαρώσει και αυτός με τη σειρά του την ψυχή του και να δεχθεί να προσευχηθεί εναντίον του πάλαι ποτέ εχθρού του.

Όταν αυτά τα λόγια νοηματοδοτούνται από πράξεις, σίγουρα κάτι σπουδαίο θα συμβεί.