• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Πνεύμα και Δύναμη !

Τι είναι ο Πνευματισμός;

Ο Πνευματισμός αναπτύχθηκε και έφτασε στο αποκορύφωμά της ανάπτυξής του, μεταξύ του 1840 και του 1920, ιδίως σε αγγλόφωνες περιοχές.

Μέχρι το 1897, είχε περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια οπαδούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, ως επί το πλείστον προέρχονταν από τα μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

Ως θρησκεία ήκμαζε για περίπου μισό αιώνα,

Χωρίς κανονικά κείμενα ή επίσημη οργάνωση. Πολλοί εξέχοντες πνευματιστές ήταν γυναίκες, και όπως οι περισσότεροι πνευματιστές, υποστήριξαν ζητήματα, όπως την κατάργηση της δουλείας και της ψήφου των γυναικών.

Ο Πνευματισμός ως θρησκεία δεν είχε κάποιο δικό του βιβλίο αναφοράς αλλά χρησιμοποιούσε τις γραφές των μονοθεϊστικών θρησκειών.

Η βασική του αρχή ήταν η πεποίθηση ότι τα πνεύματα των νεκρών που κατοικούν στον Πνευματικό Κόσμο έχουν την ικανότητα και τη διάθεση να επικοινωνούν με τους ζωντανούς.

Ένας κλάδος του Πνευματισμού που αναπτύχθηκε από τον Allan Kardec που τόνισε την μετενσάρκωση, σήμερα επιβιώνει κυρίως στην ηπειρωτική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική , ιδιαίτερα στην Βραζιλία.

Οι βασικές πεποιθήσεις του Πνευματισμού είναι:

Η πίστη στην επικοινωνία με το πνεύμα.

Ότι η ψυχή συνεχίζει να υπάρχει μετά το θάνατο του φυσικού σώματος.

Υπάρχει προσωπική ευθύνη για τις περιστάσεις της ζωής.

Ακόμα και μετά το θάνατο είναι δυνατό για την ψυχή να εκπαιδεύεται να μαθαίνει και να βελτιώνεται.

Η πίστη σε έναν Θεό, που συχνά αναφέρεται ως «άπειρη νοημοσύνη».

Ο φυσικός κόσμος θεωρείται ως μια έκφραση πληροφοριών, από τον Θεό.

Με τον ίδιο τρόπο που οι Χριστιανοί έχουν σαν καθοδήγησή τους τις Δέκα Εντολές έτσι και οι πνευματιστές ακολουθούν μια σειρά από αρχές, οι οποίες είναι διαφορετικές ανάλογα με την παράδοση που ακολουθείται.

Υπάρχουν αρκετές Πνευματιστικές εκκλησίες που έχουν σαφώς χριστιανική θεολογία, στις μορφές της λατρείας και στον λειτουργικό προσανατολισμό.

Σε αυτό το περιβάλλον,

Κινούνται τα γραπτά του Εμανουέλ Σουέντεμποργκ (1688-1772) και οι διδασκαλίες του Φράντζ Μέσμερ (1734-1815) που προτρέπουν σε άμεση προσωπική γνώση για την μετά θάνατον ζωή.

Ο Swedenborg, ο οποίος ισχυρίστηκε πως πρέπει να επικοινωνούν με τα πνεύματα, ενώ είναι ξύπνιοι, περιγράφει τη δομή του πνευματικού κόσμου.

Δύο ήταν οι χαρακτηριστικές του αναφορές:

Πρώτον, ότι δεν υπάρχει μια ενιαία κόλαση και ένας ενιαίος ουρανός, αλλά μια σειρά από ανώτερους και κατώτερους ουρανούς και κολάσεις.

Και  δεύτερον, ότι τα πνεύματα είναι ενδιάμεσα μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων, έτσι ώστε ότι η Θεία δύναμη τα χρησιμοποιεί ως μέσο επικοινωνίας.

Ο Mesmer δεν συμβάλλει με θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά έφερε μια τεχνική, που αργότερα έγινε γνωστή ως υπνωτισμός.

Πίστευε πως ο ισχυρισμός υπνωτισμός θα μπορούσε να προκαλέσει έκσταση και επαφή με υπερφυσικά όντα.

Η πρακτική του οργανωμένου Πνευματισμού σήμερα,

,οιάζει με εκείνη οποιασδήποτε άλλης θρησκείας, αφού απορρίφθηκαν οι τεχνικές του υπνωτισμού και ιδιαίτερα εκείνα τα στοιχεία που έμοιαζαν με την τέχνη του ταχυδακτυλουργού.

Συνεπώς, υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην “ψυχική” επικοινωνία και μια σχεδόν πλήρης αποφυγή της φαινομενικά θαυματουργής “υπόστασης” των μέντιουμ που υπήρξαν οι γητευτές των πρώτων πιστών.