• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Τα Αρχαία Μυστήρια !

Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια είχαν σχέση με το Σεξ;

Οι Έλληνες δεν είχαν λέξη για τη θρησκεία. Δεν υπήρξε καμία διάκριση μεταξύ του ιερού και κοσμικού, αυτό που σήμερα ονομάζουμε θρησκεία ήταν συνυφασμένη με την καθημερινή ζωή και την πορεία της.

Οι Έλληνες έχουν περιγραφεί από τους Χριστιανούς ως ειδωλολάτρες (πιστοί σε πολλαπλές θεούς).

Η ελληνική πίστη στους θεούς επεκτάθηκε πέρα από αυτά που γνωρίζουμε. Η Ελληνική θρησκεία ήταν περισσότερο μια σειρά από τελετουργίες από έναν κώδικα ηθικής συμπεριφοράς.

Στο μεσογειακό κόσμο, στη χιλιετία πριν από τη γέννηση του Χριστού,

Παρουσιάζεται μια ποικιλία των θρησκειών και των σεξουαλικών πρακτικών, και σε κάθε περίπτωση αυτές εξελίσσονται μέσα από διάφορες φάσεις κατά τη διάρκεια της περιόδου.

Οι θεοί του Ολύμπου δεν ενδιαφέρονται πολύ για το πώς συμπεριφέρονται οι άνδρες, σε σεξουαλικά θέματα ή σε οποιοδήποτε άλλο, αν και φαίνεται να υπακούουν σε κάποιους σεξουαλικούς κανόνες.

Οι Έλληνες είχαν την τάση να πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ατυχήματα και ότι οι θεοί ήταν πίσω από τα πάντα.

Όπως οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες πίστευαν ότι η συνείδηση κατοικούσε στην καρδιά, μια άποψη που θα επικρατήσει μέσα από το Μεσαίωνα.

Υπήρχαν εκατοντάδες τοπικοί θεοί και εκατοντάδες λατρείες,

Πολλοί ήταν πιστοί σε συγκεκριμένους θεούς. Πολλές από τις λατρείες, ήταν πολύ μυστικοπαθείς και είχαν ειδικές τελετές έναρξης, με σύμβολα, τύπους και ειδικές τελετές που ήταν  προσανατολισμένες σε συγκεκριμένες θεούς. Αυτές συχνά περιγράφονται ως μυστηριακές λατρείες.

Λατρείες της γονιμότητας και θεές που συχνά συνδέονταν με το φεγγάρι λόγω των φάσεων που συνέπιπταν με την έμμηνο ρύση και τους κύκλους των γυναικών.

Έτσι θεωρήθηκε το φεγγάρι πως είχε εξουσία πάνω στις γυναίκες.

Οι διονυσιακές τελετές ήταν αυτές που έπαιζαν ρόλο στην γέννηση και τον θάνατο ήταν οι τελετές της Μεγάλης Μητέρας.

Στα μυστήρια αυτά χρησιμοποιούσαν το κρασί,

Τον χορό και το τραγούδι σαν μέθοδο για να φεύγουν οι αναστολές και να μην έχουν κοινωνικούς περιορισμούς, απελευθερώνοντας το άτομο ώστε να επιστρέψει στην φυσική του κατάσταση.

Ο σκοπός των Διονυσιακών μυστηρίων για πολλούς αρχαιολόγους ήταν μια ελληνική βακχική κάθαρση, μια τελετουργική απελευθέρωση των καταπιεσμένων στοιχείων της ψυχολογίας του πολιτισμένου ανθρώπου, και μια προσωρινή αναστροφή, προκειμένου να αντιληφθεί τον φυσικό του εαυτό.

Κατά μία άλλη επιστημονική άποψη,

Θεωρείται ως μια επιστροφή στις «χαοτικές» πηγές της ύπαρξης και ουσιαστικά μια αντίδραση ενάντια στον πολιτισμό, ενώ ακόμα άλλοι το θεωρούν ως μια μαγική σχέση με χθόνιες δυνάμεις.

Η εξέλιξη της διονυσιακής λατρείας συνεχίστηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπου τα βακχικά Μυστήρια, όπως ήταν γνωστά, είχαν απαγορευτεί για ένα διάστημα στη Ρώμη, μετά τις φήμες για “διεφθαρμένη” και “ανατρεπτική “συμπεριφορά.

Το 186 π.Χ. η ρωμαϊκή σύγκλητος,

Είχε επιχειρήσει να απαγορεύσει τις διονυσιακές τελετές σε όλη την αυτοκρατορία, και περιόρισε τις συγκεντρώσεις τους ώστε να μην υπερβαίνουν τα 13 άτομα, αλλά ποτέ δεν το μπόρεσαν να το επιβάλουν πλήρως.

Η Διονυσιακή λατρεία που επιβίωσε σε ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους θεωρείται εκφυλισμένη μορφή. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν εξισώσει τον Βάκχος με τον διάβολο.

Η πιο αγνή επιβίωση της Διονυσιακής λατρείας είναι ίσως η Σαρακοστή και το Καρναβάλι που σώζεται στις λατινικές χώρες ακόμη και σήμερα.