• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Απιστία: πώς εμποδίζεται;

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες το 2-4% των συζύγων,

αναφέρουν ότι είχαν μία τουλάχιστον εξωσυζυγική σχέση με τους προηγούμενους 12 μήνες. Τα ποσοστά απιστίας της διάρκειας ζωής είναι φυσικά υψηλότερα.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες έρευνες, οι άνδρες και οι γυναίκες αναφέρουν ότι έχουν περίπου το ίδιο ποσοστό απιστίας.

Η απιστία είναι η πιο συνηθισμένη αιτία διαζυγίου. Ένας μεγάλος αριθμός παραγόντων συμβάλλουν στην απιστία και αξίζει την προσοχή μας το θέμα.

Στο περιοδικό Journal of Seχ Research (Ziv, Lubin & Asher, 2017) ξεκίνησαν να μελετούν τα παντρεμένα ζευγάρια για να δουν ποιες ήταν οι απόψεις τους απέναντι στην απιστία όσον αφορά αυτό που νόμιζαν ότι θα τους εμπόδιζε να βγουν έξω από το γάμο τους.

Οι ερευνητές σημείωσαν,

Ότι υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την απιστία που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Οικονομικές θεωρίες όπως το μοντέλο “αλληλεξάρτησης” και το μοντέλο “κοινωνικής επένδυσης” υποδηλώνουν ότι η ισορροπία μεταξύ κόστους και οφέλους της απιστίας μπορεί να καθορίσει εάν οι άνθρωποι εξαπατούν.

Εάν ένα ζευγάρι έχει επενδύσει περισσότερο αμοιβαία στην σχέση του, το κίνητρό του να διατηρήσει τη σχέση θα είναι ισχυρότερο.

Ως εκ τούτου, για να αποφασίσει να αλλάξει συντρόφους, ο νέος υποψήφιος σύντροφος πρέπει να είναι σημαντικά καλύτερος από τον υπάρχοντα σύντροφο.

Για ένα μεγάλο αριθμό πολιτισμών σε όλο τον κόσμο, η συζυγική απιστία θεωρείται λανθασμένη κίνηση ή και αμαρτία.

Η απιστία συνήθως κρατείται μυστική και καταδικάζεται.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια έρευνα του 1994, οι προηγούμενοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 77% των Αμερικανών έκριναν ότι το σeξ εκτός γάμου είναι “πάντα λάθος”.

Από την άποψη της εξελικτικής ψυχολογίας, υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι θεωρητικοί αντιλαμβάνονται την απιστία των ανδρών έναντι των γυναικών, αν και αυτές οι στάσεις μεταβάλλονται ως αντιλήψεις για την αλλαγή φύλου.

Παρόλα αυτά, το πρότυπο μοντέλο λέει ότι η μονογαμία μπορεί να εμποδίσει τα αρσενικά από μια εγγενή τάση να ζευγαρώνουν όσο το δυνατόν συχνότερα, εμποδίζοντας παράλληλα τις γυναίκες να επιλέξουν περισσότερους γενετικά επιθυμητούς συντρόφους περιορίζοντας τις επιλογές τους όταν παντρευτούν.

Ως εκ τούτου,

Προβλέπουν ότι οι άνδρες είναι πιο πιθανό να είναι ανοικτοί στην απιστία, αν και οι στατιστικές σχετικά με τις πραγματικές διαφορές φύλου στην απιστία δεν υποστηρίζουν οριστικά τη διαπίστωση ότι οι άνδρες εξαπατούν περισσότερο από τις γυναίκες (όπως αντανακλάται στα πρόσφατα δεδομένα που αναφέρονται παραπάνω).

Οι άνδρες και οι γυναίκες, έχουν θεωρηθεί ότι έχουν έντονα διαφορετικές αντιλήψεις για την απιστία.

Οι άνδρες θεωρούνται χαρακτηριστικά ότι ανησυχούν περισσότερο για τις φυσικές παραβάσεις του συντρόφου τους και οι γυναίκες για τη συναισθηματική πίστη του συντρόφου τους.

Σύμφωνα με τα μοντέλα εξέλιξης,

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνδρες είναι ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξασφάλιση της πατρότητας, ενώ οι γυναίκες επικεντρώνονται περισσότερο στη μακροπρόθεσμη δέσμευση, αν και αυτές οι θεωρίες παραμένουν αναπόδεικτες.

Όσον αφορά τους κοινωνικούς κανόνες, οι άνδρες γενικά θεωρούνται ότι συμμετέχουν στη σεξουαλική δραστηριότητα περισσότερο για να εκπληρώσουν τις βασικές φυσικές ανάγκες με λιγότερη ανησυχία για τη συναισθηματική σύνδεση και οι γυναίκες περισσότερο επικεντρώνονται στην καθιέρωση μιας ερωτικής σχέσης.

Ως εκ τούτου, από κοινωνική άποψη, μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη προθυμία να συγχωρεθούν οι άνδρες όταν είναι άπιστοι.

Προσπαθώντας να καταλάβει τι εμποδίζει τους ανθρώπους από το να είναι άπιστοι, λαμβάνοντας υπόψη τους διάφορους επιτρεπτικούς και προληπτικούς παράγοντες, ο Ziv και οι συνάδελφοί του σχεδίασαν δύο μελέτες για να διερευνήσουν τι αναφέρουν οι άνθρωποι που θα τους κρατούσαν πίσω όταν αντιμετώπιζαν τον πειρασμό.

Στην πρώτη μελέτη,

Διέθεσαν ένα ερωτηματολόγιο 34 ερωτήσεων σε 110 άτομα, 36 άνδρες και 74 γυναίκες, ηλικίας από 24 έως 60 ετών.

Όλοι οι ερωτώμενοι ήταν παντρεμένοι τουλάχιστον 2 χρόνια, είχαν τουλάχιστον ένα παιδί και ζούσαν μαζί κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Οι ερωτήσεις που εξετάστηκαν εξέτασαν διάφορους παράγοντες που θα έβγαιναν κατά της απιστίας, για παράδειγμα “ίσως να πρέπει να φύγω από το σπίτι”, “να καταλήξω μόνος μου”, “δεν είναι ηθικός”, “θα προκαλέσω ψυχική βλάβη στα παιδιά μου” “Αγαπώ τον σύζυγό μου”.

Αναλύθηκαν οι απαντήσεις για να προσδιοριστούν οι κύριοι παράγοντες που προέκυψαν από τις απαντήσεις και διαπιστώθηκε ότι τέσσερις κύριοι παράγοντες κάλυπταν όλες τις απαντήσεις:

1) τα ηθικά πρότυπα
2) Επιδράσεις στα παιδιά
3) Φόβος να παραμείνει κάποιος μόνος του, και
4) Επιδράσεις σε άλλους ανθρώπους (ειδικά στον εξωσυζυγικό σeξουαλικό σύντροφο).

Διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες θεωρούν,

Ότι είναι λιγότερο επιρρεπείς σε εξωσυζυγικές υποθέσεις σε σύγκριση με τους άνδρες, οι οποίοι θεωρούν ότι είναι πιο πιθανό να είναι άπιστοι.

Επιπλέον, διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες είχαν ισχυρότερες ηθικές αντιρρήσεις που αντιστοιχούσαν στην αυτοαξιολόγησή τους και ότι η ανησυχία για την επίδραση στα παιδιά είχε μεγαλύτερη συμβολή στον ηθικό παράγοντα για τις γυναίκες από τους άνδρες.

Οι άλλοι παράγοντες ήταν επίσης σημαντικοί και δεν διέφεραν γενικά μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, αν και ο ηθικός παράγοντας παρέμεινε πιο σημαντικός συνολικά.