• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Νεράιδες !

Υπάρχουν νεράιδες;

Κατά τις παραδόσεις όλων των λαών οι νεράιδες είναι τελείως υπαρκτές και μάλιστα φέρουν ανάλογα και τις διαφορετικές ονομασίες τους και τα χαρακτηριστικά τους.

Οι καλές νεράιδες ξεχωρίζουν από τις κακές. Οι καλές νεράιδες είναι πολύ όμορφες με μακριά ξανθά μαλλιά, γαλανά μάτια και φορούν λευκά φορέματα. Λένε μάλιστα πως τραγουδούν και χορεύουν υπέροχα.

Οι κακές νεράιδες είναι με μαύρα μαλλιά και άσχημες με φριχτό γερασμένο πρόσωπο.

Τις νεράιδες τις συναντάμε σε διάφορα μέρη και με διάφορα ονόματα
Αερικά, Νύμφες, σειρήνες, Ξιοθιές, Νηρηίδες, Σαμαντίβα, Φέι, Φάτα, Αναράδινα.

Μια αμέτρητη ποικιλία στοιχειακών οντοτήτων που συνδέονται με την εξέλιξη της φύσης, μας είναι γνωστή από τις παραδόσεις ολόκληρου του κόσμου.

Τα ονόματά τους είναι πολλά: Πέρι, Τζίνι, Σιλβάνοι, Σάτυροι, Φαύνοι, Ελφ, Νάνοι, Καλικάντζαροι, Νίσσες, Νορν, Κομπόλντ, Μπράουνι, Νεκ, Στρόμκαρλ, Νεράιδες, Νίξι, Σαλαμάνδρες, Διαβολάκια, Πονκ, Μπάνσι, Κέλπι, Πίξι, Άνθρωποι των Βρύων, Καλοί Άνθρωποι, Καλοί Γείτονες, Άγιες Γυναίκες, Άνθρωποι της Ειρήνης, Λευκές Κυρίες και πολλά άλλα.

Υπάρχουν, κυριολεκτικά, χιλιάδες διαφορετικοί τύποι πνευμάτων της φύσης,

Αρχίζοντας από τις μικροσκοπικές στοιχειακές οντότητες των αγριολούλουδων και φτάνοντας μέχρι τις γιγάντιες οντότητες των μεγάλων σχηματισμών της φύσης. Το βασίλειό τους είναι αχανές όσο και το Σύμπαν.

Η εμφάνισή τους παρουσιάζει ομοιότητες, αλλά και διαφορές από περιοχή σε περιοχή, αλλά και μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών.

Μοιάζουν με ανθρώπους στην οργάνωση και την όψη, αλλά με πνεύματα στην ταχύτητα της κίνησής τους.

Στον ελλαδικό χώρο ταυτίζονται με τις  Νηρηίδες,

Τις θαλάσσιες νύμφες που έγιναν οι  Νύμφες των πηγών, δηλαδή οι Νεράιδες.

Φέρουν βέβαια και άλλα ονόματα, όπως Ξωτικά, Αερικά, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Ανεμικές, Καλούδες.

Δεν είναι ορατές σε όλους τους ανθρώπους, λίγοι έχουν το χάρισμα να τις βλέπουν. Σύμφωνα με τις παραδόσεις μόνο οι σαββατογεννημένοι και οι “αλαφροΐσκιωτοι” μπορούν να τις αντιλαμβάνονται και να τις βλέπουν να χορεύουν.

Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες νεράιδες ζουν στις πηγές και τα ρέματα και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους.

Οι μαυροφορεμένες κατοικούν στα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών.

Κατά τον 17ο αιώνα, ο Robert Kirk (κληρικός από τη Σκωτία, με κέλτικη ανατροφή και μόρφωση), στην εργασία του με τίτλο «The Common Wealth of Elves, Fauns and Fairies», ανέφερε ότι τα ξωτικά είναι ένα είδος που βρίσκεται μεταξύ ανθρώπων και Αγγέλων από τη φύση τους είναι άυλα όντα, με σώματα φωτεινά και ρευστά, και μπορούν να εμφανίζονται ή να εξαφανίζονται κατά βούληση  έχουν οργανωμένες κοινωνίες και είναι κάτοχοι μιας γνώσης σύμφωνα με την οποία τίποτα στον κόσμο δεν πεθαίνει, αλλά όλα εξελίσσονται και ανανεώνονται για πάντα.

Η Ιρλανδία έχει μια ιδιαίτερα πλούσια παράδοση γύρω από τα ξωτικά, είναι ο τόπος στον οποίο αποζητούσαν πάντοτε την προστασία τους.

Σύμφωνα με την ιρλανδική παράδοση,

Τα πλάσματα αυτά προσβάλλονται και θίγονται εύκολα και είναι καλύτερα να τους μιλάει κάποιος όσο το δυνατόν λιγότερο και να τα προσφωνεί «άρχοντες».

Όμως εξίσου εύκολα ευχαριστιούνται, αρκεί λίγο γάλα στο περβάζι του σπιτιού στη διάρκεια της νύχτας. Εξάλλου, ανέκαθεν υπήρχε στην Ιρλανδία ένας σαφής κώδικας συμπεριφοράς εκ μέρους των ανθρώπων, που τους καθιστούσε αξιόπιστους στα ξωτικά.

Πάντα όμως έπρεπε να διαφυλάσσουν τα μυστικά, ώστε να προστατεύουν την ιδιωτική ζωή των ξωτικών, που αγαπούν τη μοναξιά και την περισυλλογή.

Αυτά τα όντα έχουν μια δική τους ηθική και μάλιστα τιμωρούν αυτόν που την παραβιάζει, αφαιρώντας του την ικανότητα αντίληψης της χώρας τους και των εθίμων της, αλλά και με τα τσιμπήματα των μυτερών τους όπλων.

Αν η παραβίαση γίνεται σκόπιμα τότε η τιμωρία του παραβάτη ανθρώπου έχει πολλές εκδοχές, από ρευματισμούς έως τύφλωση.

Η ξωτικοχώρα της Ιρλανδίας είναι η περίφημη Τιγκ Ναν Ογκ, η χώρα της αιώνιας νεότητας, που βρίσκεται στη δυτική άκρη του ωκεανού, εκεί όπου ο χρόνος δε μετριέται με ανθρώπινα μέτρα.