• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Πέμπτη: Η μαγική πανοπλία !

Αν ίσως παρατηρήσατε,

Υο αφιέρωμά μας στη μαγική αξία των ημερών της εβδομάδας το ξεκινήσαμε Παρασκευή. Θα το τελειώσουμε Πέμπτη, έχοντας δώσει μια πρώτη γεύση των ποιοτήτων του ημερήσιου «Έργου».

Η ακολουθία αυτή, από την Παρασκευή προς την Πέμπτη, με έναν πλήρη κύκλο, ακολουθεί ακριβώς και κατά πόδας το μαγικό μονοπάτι. Κατανοητό, νομίζουμε.

Η Πέμπτη είναι η Ημέρα της Τελικής Προσμονής.

Η ημέρα που ασχολούμεθα με τα εργαλεία μας, τα τακτοποιούμε, τα βγάζουμε από τις θήκες τους και είμαστε πάνοπλοι για να αντιμετωπίσουμε τις Δυνάμεις την Παρασκευή που έρχεται.

Στα αγγλικά, όπως όλοι θυμόμαστε, η Πέμπτη λέγεται Thursday. Που σημαίνει, η Ημέρα του Θωρ.

Ο Θωρ είναι ο γνωστός κοκκινοτρίχης Σκανδιναβός θεός, ο γιος του Όντιν, που η ημέρα του να θυμίσω είναι η Τετάρτη, άρα προηγείται.

Ο Όντιν είναι πατριαρχικός, μοιάζει με τον Δία της ελληνικής θεογονίας (για την ακρίβεια ΕΙΝΑΙ ο Δίας).

Ο Θωρ είναι ένας ορμητικός γιος, δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια του πατέρα του, μοιάζει με κοινό θνητό, είναι πολεμοχαρής, κρατάει το σφυρί του, φέρνει ανέμους, σκορπίζει θύελλες, μπαίνει μπροστά στις μάχες και καμιά φορά χάνει κιόλας, για να νικήσει αργότερα.

Και γιατί αυτός και όχι ο Όντιν, που είναι πιο σοφός και μετρημένος, να εξουσιάζει την ημέρα πριν τη μαγική πράξη.

Μα, γιατί ο σοφός δεν βγαίνει σε μάχες.

Χρειάζεται να έχεις κάποιες ελλείψεις από τη μια, κάποια ζητούμενα, και κάποιον αυθορμητισμό και παρορμητισμό, για να βγεις να πολεμήσεις «εκεί έξω».

Ο Όντιν γεμίζει την ψυχή του ανθρώπου με την κατάλληλη περίσκεψη, αλλά την ώρα της μάχης έρχεται ο Θωρ, ο άφοβος.

Είναι το κομμάτι εκείνο του εαυτού μας που, αφού μελέτησε όλες τις συνέπειες, τώρα θέλει να ξεχάσει ότι υπάρχουν συνέπειες, θέλει να μπει στη φωτιά.

Ο Θωρ έχει πολλά εργαλεία:

το σφυρί του, το Μγιόλνιρ, που το πετάει από μακριά στον στόχο του και μετά αυτό επιστρέφει πάντα πίσω, στα χέρια του.

Συμβολίζει τη δύναμη, που δεν χρειάζεται την αυτοπρόσωπη παρουσία μας για να εκδηλωθεί, μπορεί να είναι επιτυχής και από μακριά. Φτάνει να έχει τη δύναμη ενός σφυριού.

Μετά έχει τα γάντια του. Είναι σιδερένια, γερά, κάνουν τη γροθιά του αμείλικτη. Αλλά ο κύριος σκοπός τους είναι να προστατεύσουν τα χέρια του Θωρ από τη δύναμη του σφυριού, όταν θα επιστρέψει πίσω.

Συμβολίζουν αυτά τα γάντια την πληρότητα, τη θέληση και την ενεργειακή ασπίδα που πρέπει να έχουμε, πριν εξαποστείλουμε μια μαγική πράξη στον μεγάλο κόσμο.

Γιατί θα γυρίσει πίσω, αυτό είναι σίγουρο. Και αν δεν είμαστε προστατευμένοι, θα μας εξοντώσει.

Και, τέλος, ο Θωρ έχει μια μαγική ζώνη, που του διπλασιάζει όλες του τις δυνάμεις.

Πρόκειται για ξεκάθαρο σύμβολο του διαχωρισμού του ανώτερου πνευματικού εαυτού από το κατώτερο σωματικό πεδίο.

Η ζώνη χωρίζει το σώμα στα δύο, επάνω βρίσκονται οι ανώτερες λειτουργίες, το ηλιακό πλέγμα, η καρδιά, ο λόγος και το πνεύμα.

Κάτω από τη ζώνη (θυμηθείτε τη φράση «χτύπημα κάτω από τη ζώνη, έχει και μαγική σημασία) βρίσκονται το κέντρο της τροφής και της απόρριψης των εκκρίσεων του σώματος και η γενετήσια περιοχή.

Αυτά τα δύο σωματικά πεδία η ζώνη του Θωρ τα χωρίζει,

Δεν τα αφήνει να εμπλακούν μεταξύ τους, για να μην μπερδευτεί η πείνα με την αναζήτηση, ο πόθος με την ανάγκη της γνώσης.

Όταν αυτά τα πεδία μένουν καθαρά και χωρισμένα, οι δυνάμεις του ανθρώπου διπλασιάζονται, όπως του Θωρ.

Πάνοπλοι λοιπόν, έχοντας μελετήσει τα σημάδια του Ουρανού και τη θέση μας στον κόσμο, με γενναιότητα, μπορούμε να βγούμε στη μάχη. Καλό κυνήγι.