• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Τρία παράξενα Εγώ !

Εμείς βρισκόμαστε στο επίκεντρο του δικού μας κόσμου.

Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα από την δική μας πλευρά. Ακόμα και με την ύπαρξη μίας αντικειμενικής πραγματικότητας, από την δική μας πλευρά μας ενδιαφέρει το πώς βλέπουμε εμείς τα πράγματα.

Όμως, έχουμε δύο Εαυτούς, οι οποίοι είναι οι δυνητικές μας καταστάσεις, ου πολεμούν μεταξύ τους, μέσα από την δική μας δραστηριότητα, ο Εαυτός της Μνήμης και ο Εαυτός της Λήθης.

Κατά την πνευματική μας άσκηση δυσκολευόμαστε πολύ. Ο Εαυτός της Λήθης θέλει να μας βοηθήσει να ξεκουραστούμε.

Δεν θέλει να μπερδεύεται με πνευματικέ ασκήσεις και με αλλαγές.

Κουράζεται και μας ζητάει να σταματήσουμε. Μας τραβάει με το χέρι του πιο βαθειά στο σκοτάδι της λήθης.

Αγωνιζόμενοι να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον Εαυτό της Μνήμης.

Αυτός αποτελεί εκείνη την μορφή της δυνητικής μας κατάστασης, κατά την οποία θα θυμηθούμε τον αρχικό σκοπό, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και προορισμός, αλλά και εκκίνηση.

Αν και αυτός ο δεύτερος εαυτός,

Εκείνος της Μνήμης, φαίνεται εκ των πραγμάτων καλύτερος, εάν προσηλωθούμε υπερβολικά και χωρίς να κοιτάμε πίσω, να τον προσεγγίσουμε, θα υπάρξει μία σύγκρουση μεταξύ του εαυτού της Λήθης και της Μνήμης, που εκφράζεται μέσα από την δική μας αδυναμία να πηγαίνουμε προς μία κατάσταση χωρίς να την έχουμε κάνει κτήμα μας.

Τι μας διδάσκει αυτή η διαδικασία;

Πως η πνευματική άσκηση πρέπει να είναι σταθερή, ισορροπημένη, να έχουμε πειθαρχία και προσήλωση, αλλά να γνωρίζουμε πού βρίσκονται τα όριά μας.

Μόνο τότε θα τα ξεπεράσουμε.