• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Δεν γνωρίζουμε τι κάνουμε για το είδος της αγάπης !

Οι περισσότερες πρώτες αγάπες λαμβάνουν χώρα στο γυμνάσιο.

Είναι γεμάτες χειραψία στους διαδρόμους, κλεφτά φιλιά πίσω από την πλάτη του δασκάλου και περνώντας σημειώσεις / κείμενα όλη την ημέρα.

Ωστόσο, 9 φορές από τις 10, δεν έχουμε ιδέα για το τι κάνουμε! Στο μυαλό μας, αληθινά συμπαθούμε αυτό το άτομο για πολλούς λόγους.

Θα μπορούσε να είναι χαριτωμένος, είναι ευαίσθητος όταν κανείς άλλος δεν είναι γύρω, είναι πάντα προσεκτικός, είναι αστείος ή ότι σας καλεί στη 1 το πρωί, ενώ οι γονείς σας κοιμούνται.

Ή θα μπορούσε να είναι το απόλυτο αντίθετο και ακόμα να σε κάνει να χυθείς πάνω του!

Είτε έτσι είτε αλλιώς, αρχίζετε να φαντασθείτε πάρα πολύ μπροστά.

Έχετε ήδη καταλάβει ότι θα πάτε στο κολέγιο μαζί, να μετακομίσετε μαζί, να παντρευτείτε και να έχετε 3 παιδιά!

Και οι δυο σας θα γεράσετε μαζί και θα αποσυρθείτε κάπου στην παραλία.
Αλλά τότε κάτι συμβαίνει.

Ως εφηβικά κορίτσια, συνήθως δεν βλέπουμε το κακό όταν έρχεται. Ωστόσο, είμαστε γνωστοί για να ξεφύγουμε από τις πιο μικρές αλλαγές.

Δεν με φίλησε για καλό πρωί, κάτι δεν πάει καλά.

Ξέχασε να μου γράψει πίσω, κάτι είναι σίγουρα λανθασμένο. Δεν έρχεται στο σχολείο σήμερα, τι γίνεται εδώ ;!

Έτσι, ενώ ο τύπος σας παρασύρεται λίγο, έχετε αποφασίσει ότι δεν σας ‘αγαπάει πια και ότι πρόκειται να χωρίσει μαζί σας.

Εδώ έρχεται η θύελλα: Βγάζει, ήταν απασχολημένος στο σπίτι ή στο σχολείο.

Έχουν υπάρξει κάποια οικογενειακά πράγματα και χρειάζεται χώρο για να τα αντιμετωπίσει.

Ή απλά δεν σας ενδιαφέρει πια, αλλά δεν ήξερα πώς να σας μιλήσω γι ‘αυτό. Βασικά, τα αγόρια κρύβονται έξω και τα κορίτσια γίνονται νυχτερίδες!

Χρησιμοποιεί τη χαοτική σας κατάσταση ως δικαιολογία για να κόψει τους δεσμούς.

Έχουμε την ικανότητα να αισθανόμαστε τα πάντα, τα οποία μας αφήνουν συνήθως καταθλιπτικούς και αδυνατούμε να «προχωρήσουμε» εδώ και αρκετό καιρό.

Αν το σεξ είναι εμπλεκόμενο, τότε σίγουρα δεν βιαζόμαστε να συναντήσουμε τον επόμενο!

Έτσι λοιπόν, αυτό το είδος αγάπης είναι σαν μια δοκιμαστική διαδρομή.

Βυθίζουμε τα δάχτυλα των ποδιών μας για να δούμε τι μας αρέσει, αν μας αρέσει και πώς μας κάνει να αισθανόμαστε.

Κάποιος θα έχει σπασμένη καρδιά στο τέλος, αλλά αξίζει τον πόνο.