• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Η Αγάπη της Γυναίκας !

Ποιος είναι το κέντρο βάρους μιας σχέσης, ο άντρας ή η γυναίκα;

Μην βιαστείτε να απαντήσετε, δεν είναι αυτονόητα τα πράγματα. Οι άνθρωποι εννοείται πως είναι ίσοι, αυτό να λέγεται.

Αλλά, όπως παραδέχονται και οι εξελικτικοί βιολόγοι, εκτός από τους ψυχολόγους, η γυναίκα είναι εξελικτικά ανώτερη από τον άντρα.

Αυτό ήταν απαραίτητο, για να μπορέσει να επιβιώσει το είδος.

Γι’ αυτό και η φύση την έχει προικίσει με τα κατάλληλα εφόδια:

Πιο εκφραστικά ερωτικά χαρακτηριστικά – μάτια, χείλια, μαλλιά, απαλή επιδερμίδα, ελκυστικές γραμμές καθώς και ελκυστικές κινήσεις –.

Εκτός από αυτό, η γυναίκα έχει την τάση να περιποιείται την εμφάνιση της με τρόπο που να τονώνει ή να ενισχύει αυτά τα χαρακτηριστικά με μακιγιάζ και αρώματα καθώς και με το ντύσιμο με υφάσματα, χρώματα και μόδες που να την κάνουν σεξουαλικά πιο θελκτική. (Εξελικτικά η γυναίκα είναι ανώτερη από τον άντρα.

Αν και διαθέτει πιο λεπτά και απαλά χαρακτηριστικά, βιολογικά είναι το πιο δυνατό φύλο.

Είναι πιο ανθεκτική στις κακουχίες και στις ασθένειες και αποδίδει περισσότερη εργασία στη διάρκεια της ζωής της.

Ο άντρας είναι βιολογικά το δυνατό φύλο μόνο στη σωματική διάπλαση και στη μυϊκή δύναμη.)

Λοιπόν, κόντρα στην μόδα του καιρού μας,

Θα πούμε μερικές αναλλοίωτες αλήθειες για την αγάπη αυτής της δυνατής γυναίκας, που αποτελεί το κέντρο βάρους μιας σχέσης.

Η γυναίκα δεν θέλει – όσο και αν έτσι φαίνεται – να είναι ο άντρα υποτακτικός. Η γυναίκα μπορεί να είναι εξελικτικά ανώτερη, αλλά έχει απόλυτη ανάγκη την εξωτερική και εσωτερική στιβαρότητα του άντρα. .

Στη γυναίκα αρέσει ο άντρας της, σαν ερωτικός σύντροφος, να είναι απόρθητο κάστρο.

Όμως, είτε από άγνοια, είτε από ανάγκες της στιγμής, είτε και από απλή ματαιοδοξία, θα προσπαθήσει να υποσκάψει τα θεμέλια αυτού του κάστρου.

Αν τα καταφέρει και το ρίξει, τότε ο άντρας της δεν τη συγκινεί πια σεξουαλικά.

Μπορεί με το να θυσιάσει τις θέσεις/αρχές του για χατίρι της, με το να της δείξει λατρεία ή αδυναμία, με το να είναι πολύ ‘καλός’ και να της κάνει όλα της τα θελήματα, λογικά να τον αγαπά ακόμα περισσότερο.

Όχι όμως σαν ερωτικό σύντροφο. Η Αγάπη του άντρα για τη γυναίκα δεν πρέπει να είναι ούτε λατρεία ούτε αδυναμία.

Αυτού του είδους η Αγάπη δεν προσφέρει στη γυναίκα ούτε την απαραίτητη συναισθηματική τροφή ούτε τη σεξουαλική συγκίνηση.

Αν περιπέσουν σ’ αυτό το σφάλμα, τότε η γυναίκα θα αναζητήσει αλλού τη σεξουαλική συγκίνηση.

Ίσως να μείνει πιστή στον άντρα της για ηθικούς,

Θρησκευτικούς και κοινωνικούς λόγους ή γιατί σκέφτεται άλλες πάρα πέρα συνέπειες.

Στην Αμερική, όπου αυτοί οι άλλοι λόγοι δεν είναι τόσο δυνατοί, τα διαζύγια είναι τόσο πολύ συχνά.

Από τη μεριά του ο άντρας πρέπει να κάνει το παν για να διατηρήσει την ερωτική φρεσκάδα της γυναίκας.

Η γυναίκα είναι πολύ συναισθηματικό πλάσμα σε οτιδήποτε κάνει, όχι μόνο στη φροντίδα των παιδιών αλλά ακόμα και στο επάγγελμα της.

Ο συναισθηματισμός είναι πολύ σπάταλος σε ενέργεια και πολλές φορές η γυναίκα αισθάνεται τις μπαταρίες της καθισμένες και χάνει τη λάμψη της.

Είναι καθήκον του άντρα να τροφοδοτεί τις συναισθηματικές μπαταρίες της γυναίκας και να μη τις αφήνει να πλησιάσουν την εξάντληση.

Πώς το πετυχαίνει αυτό;

Κάθε μέρα που συνέρχονται στο σπίτι μετά τη δουλειά, η προτεραιότητα των πρώτων λεπτών ανήκει αποκλειστικά στο ζευγάρι και σε τίποτε άλλο, ούτε και στα παιδιά.

Ο άντρας πρέπει να πλησιάσει και να χαϊδέψει ή να αγγίξει ελαφρά τη γυναίκα, στα ακροδάκτυλα, στο μπράτσο, στη ράχη, σε μια πλεξούδα των μαλλιών της και, αν νοιώσει από την αντίδραση της πως η γυναίκα έχει ανάγκη από συναισθηματική ενέργεια, να της δώσει μια τρυφερή αγκαλίτσα και να την κρατήσει ώσπου το κορμί της και η ανάσα της του δείξουν ότι έχουν φορτιστεί οι μπαταρίες της.

Αυτή πρέπει να είναι η πάγια και τακτική συμπεριφορά του άντρα και όχι απλώς να το κάνει όποτε του καπνίσει.

Αν αφεθούν οι συναισθηματικές μπαταρίες της γυναίκας να εξαντληθούν,

Τότε η γυναίκα θα αρχίσει να παραπονιέται είτε για τα παιδιά είτε για τη δουλειά της είτε για τις φίλες της ή για οτιδήποτε άλλο.

Αυτό δε σημαίνει ότι αρέσει στη γυναίκα να μουρμουρά και να παραπονιέται. Ούτε πρέπει κανείς να το εκλάβει αυτό σαν γυναικεία φύση, όπως κάνουν στα πρόχειρα μερικοί.

Όταν οι συναισθηματικές της μπαταρίες είναι υπερπλήρεις, όπως κατά το πρωινό μετά από μια σεξουαλικά πλήρως ικανοποιητική νύχτα, η γυναίκα είναι όλο κέφια και αγάπη για όλους και για όλα.

Δεν έχει χώρο για παράπονα, όσα κι’ αν είναι τα προβλήματα.

Τα παράπονα σημάνουν το κουδούνι του κινδύνου ότι ο άντρας έχει παραμελήσει συναισθηματικά τη γυναίκα του και πρέπει να αναλάβει αμέσως διορθωτική δράση.

Ο άντρας πρέπει να δώσει προσοχή χωρίς να κάνει το λάθος να προσφέρει συμβουλές και εισηγήσεις στη γυναίκα του πώς να ξεπεράσει τις δυσκολίες για τις οποίες παραπονιέται, εκτός αν του το ζητήσει ρητά.

Με το παράπονο δεν είναι αυτό που ζητά η γυναίκα.

Ακόμα χειρότερο και πιο φρικτό λάθος είναι να καταλογίσει στη γυναίκα του μέρος της ευθύνης για αυτά για τα οποία παραπονιέται.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η γυναίκα σε τέτοιες στιγμές είναι ένας κατήγορος εκ των έσω.

Αυτό που χρειάζεται είναι συμπαράσταση και αγκαλίτσα. Δεν είναι πολύ απλό και πολύ ανθρώπινο;