• Αρχική
• >
• Θέματα
• >
• Ρωμαϊκή Αστρολογία !

Κατά την ρωμαϊκή περίοδο είχαμε μεγάλη έξαρση της αστρολογίας.

Ο απλός κόσμος πίστευε στην αστρολογία, αλλά δεν μπορούσε να έχει την πρόσβαση, έτσι ικανοποιείτο με τους οιωνοσκόπους και τους μάντεις.

Στην αυτοκρατορική αυλή αντίθετα οι αστρολόγοι έπαιζαν σημαντικότατο ρόλο.

Οι ίδιοι οι αυτοκράτορες συμβουλεύονταν τους αστρολόγους και οι προβλέψεις τους καταγράφονταν στα επίσημα κρατικά βιβλία.

Οι αστρολόγοι στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία,

Εθεωρούντο σημαντικά άτομα και είχαν πολλές γνώσεις, πολλοί από αυτούς συνέβαινε να φτάσουν σε υψηλά αξιώματα.

Ο Πόπλιος Νιγίδιος Φίγουλος είχε ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό ήταν Ρωμαίος φυσιοδίφης, αστρολόγος και φιλόσοφος που έζησε στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. ,χαρακτηρίζονταν από συγχρόνους του ως «Πυθαγόρειος».

Ήταν φίλος του Κικερωνα, τον οποίο στήριξε την εποχή που διαδραματίστηκε η Συνωμοσία του Κατιλίνα.

Εκλέχτηκε πραίτορας και τάχθηκε με το στρατόπεδο του Πομπήιου,

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και μετά την ήττα του οδηγήθηκε από τον Καίσαρα στην εξορία, όπου και πέθανε.

Ο Αυτοκράτορας Τιβέριος, διδάχτηκε την αστρολογία όταν ήταν αυτοεξόριστος στη Ρόδο, από τον φιλόσοφο Θρασύλλο.

Ο Θράσυλλος  μάλιστα γράφοντας το αστρολογικό βιβλίο Pinax  έγινε ο σύμβουλος αυτοκρατορικός αστρολόγος.

Ο Μάρκος Μανίλιος ήταν ποιητής και αστρολόγος του 1ου αιώνα μ.Χ.,

Στα χρόνια του Αυγούστου και του Τιβερίου. Ήταν Μικρασιάτης `Ελληνας. Το κυριότερο έργο του, το Poeticon Astronomicon (ή Astronomica), πεντάτομο ποίημα, είναι ίσως το πρώτο έργο στη λατινική γλώσσα που πραγματεύεται διεξοδικά την αστρονομία και την αστρολογία.

Στο έργο ο Μάρκος Μανίλιος μιλά με εξαίρετη ποιητική χάρη για την κίνηση των άστρων και την επίδρασή τους πάνω στους ανθρώπους, το ζωδιακό κύκλο, τους αναλλοίωτους νόμους του πεπρωμένου, κλπ.

Το κείμενό του όπως το έχουμε σήμερα ανακαλύφθηκε το 15ο αιώνα σε μια παλαιά γερμανική βιβλιοθήκη.

Ο Σύλλας, ο κατακτητής των Αθηνών,

Χρησιμοποιείσαι αστρολόγο στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του.

Επίσης η χρησιμοποίηση των αστρολόγων κατά τις μηχανορραφίες των αυλικών και των στρατηγών ήταν κανόνας.

Ο χρονογράφος των βίων των Καισάρων Σουητώνιος, μας παραδίδει πολλά τέτοια περιστατικά.

Χαρακτηριστική η περίπτωση του Αύγουστου με τον αστρολόγο Θεογένη στην Απολλωνία, όπου τον επισκεύθηκε με τον Αγρίππα.

Όταν ο Θεογένης διάβασε το ωροσκόπιο του Αύγουστου, γονάτισε μπροστά του.

Αυτό γέμισε τον Αύγουστο με πίστη στην μοίρα του, έτσι δημοσιοποίησε το ωροσκόπιο του και έκοψε ασημένιο νόμισμα με την μορφή του Αιγόκερω, του Ηλιακού ζωδίου του.

Η περίπτωση του Σεπτίμιου Σεβήρου που μεταξύ 193-211 μ Χ, αποδεικνύει επίσης την βαθιά σχέση των Ρωμαίων με την αστρολογία.

Ο Σεπτίμιος Σεβήρος ήταν κριός με σελήνη στην παρθένο και αποφάσισε να φτιάξει έργα με το ζώδιό του.

Ονόμασε τον εαυτό του Invictus,

Και κατασκεύασε ένα ιερό για τους επτά πλανήτες, με τον ίδιο να τοποθετείται ως Ήλιος ανάμεσα τους.

Στην οροφή των δωματίων του ανακτόρου, ζωγραφίσει το ωροσκόπιο του και είχε φροντίσει ο ωροσκόπος να βρίσκεται σε διαφορετικό ζώδιο σε κάθε δωμάτιο, για να μην μπορεί κανείς να κάνει τους υπολογισμούς του, ιδίως σχετικά με το θάνατο του.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος για τον τόπο και τον χρόνο των εγκαινίων της Κωνσταντινούπολης, χρειάστηκε να κάνει εξονυχιστικές αστρολογικές έρευνες μαζί με τους αστρολόγους  συμβούλους του.