• Αρχική
• >
• Astrology News
• >
• Ερωτικές Astro-Αλχημείες από 9/6 – 16/6/2019

Κριέ φίλε μου

Τα μόνα ραβασάκια που έχεις ατάκτως ερριμμένα στο σπίτι σου, είναι από την ΔΕΗ τον ΟΤΕ, την ΟΥΛΕΝ (που λέει κι η μάνα μου) και σε λίγο θα σου στέλνει και ο “προπατζής” που πήγες να βρεις την τύχη σου αλλά είχε φύγει διακοπές με άλλον. Μόνο από εκείνη την ψυχή, που σ΄ έχει κάνει αλοιφή για κάλους,δεν είδα μήτε μήνυμα, μήτε ραβασάκι. Σκασίλα μας κι εμάς. Γιατί εμείς, είμαστε ανωτερίλες. Δε μας γράφει αυτή; Θα της γράψουμε εμείς. Σας έχουμε γραμμένη κυρία μου στα παλιά μας τα παπούτσια. Εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Στην αρχοντοπ@πάρ@ μας. “Να” κι αν μας θες, “Να” κι αν δε μας θες. Να πά να κάνεις αυτό που κάνουν οι πάπιες. Μπετούγια, έ μπετούγια. Κριέ σε παρηγόρησα;

Ταυράκο μου

Πόσα σουβλάκια της πήρες της αχάριστης καρδιάς. Πόσα μπουκέτα από πιτόγυρα της χάρισες. Πόσες φορές δεν έκανε τραμπολίνο επάνω στην κοιλίτσα σου να χαίρεται, ενώ εσύ είχες φάει και έπρεπε να το αντέξεις. Τίποτα μόνο αχαριστία. Αλλά αν νομίζει η κυρία, πως θα ξανά δει τα κοψίδια και τις πανσέτες μας, είναι γελασμένη. Ούτε τη χοιρινή μας δε θα ξανά δει. Και να σου πω και κάτι; Ότι είναι βεγκάν μας έλεγε, αλλά όταν της δείχναμε τη γαρδούμπα μας, έπεφτε κατά πάνω της με ορμή. Ας πάει να βρει φυτά να τραβηχτεί που τα γουστάρει κιόλας. Έλα μαναράκι μου μη μου στεναχωριέσαι. Άσε μας μωρέ με την κονσέρβα που ασχολήθηκες. Έλα μην κλαις κι εγώ έχω ανάψει τα κάρβουνα για σένα. Θα κλαίμε θα ψήνουμε θα τρώμε, θα κλαίμε θα ψήνουμε θα τρώμε. Ζωάρα.

Διδυμάρα μου

Το πρόσωπο δεν παίρνει από λόγια. Δε πα να λές, δε πα να κλαις. Σήκω την πέτσα σου από τα πατώματα που έχεις πέσει και δείξε χαρακτήρα. Αφού δεν πέφτει το κορμί γιατί ασχολείσαι; Και ότι τη γουστάρεις της είπες με τον πιο απίθανο τρόπο. Κι ότι την αγαπάς της έδειξες ανοίγοντας τα φυλλοκάρδια σου. Και κοψοφλέβης έγινες. Και το κεφάλι σου έσπασες να κατεβάσεις καμιά καινούργια ιδέα, για να ικανοποιήσεις τα βίτσια της. Και break dance έμαθες να χορεύεις για να την εντυπωσιάσεις. Και διπλό τόλουπ, τριπλό λουπ, τετραπλό άξελ και πιρουέτα μπίλμαν στην ανάγκη. Εκεί, να κάνει πατινάζ στην καρδιά σου. Αλλά χαμπαριάζει η αφιλότιμη; Δε χαμπαριάζει. Έλα μωρό μου μη σκας. Την επόμενη φορά να βρεις μία με λιγότερες απαιτήσεις από σένα. Τρόμαξα να μάθω τις ορολογίες να σου γράψω.

Ρε συ Καρκίνε

Περίεργα περνάς την ερωτική απογοήτευση. Εγώ κανονικά θα περίμενα να μυξοκλαίς και να έχεις χαλάσει, δέκα πακέτα χαρτομάντιλα, τρία χαρτιά κουζίνας, χαρτοπετσέτες το ξεχνάμε κοστίζουν, και στο τέλος να την έχεις πέσει στα κwλόχαρτα για να καλύψεις την ανάγκη σου (στο δάκρυ). Αντ΄αυτού , για να ξεπεράσεις την καψούρα σου, την έχεις πέσει σε ότι πετάει και ότι κολυμπάει. Έχεις γίνει, ψυχρός εκτελεστής. Τάρανδο τον έχεις κάνει τον πρώην. Που να σταθεί και να περάσει πόρτα, με τόσα κέρατα που του φόρεσες; Το κέρατό μου το τράγιο. Μήπως σε έχουνε ψεκάσει; Μήπως έφαγες μεταλλαγμένα; Μήπως ήσουνα στο Τσερνομπίλ; Γιατί εσύ δεν είσαι άνθρωπος. Γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος. Τεεε ρε φίλε, τελικά μάλλον τον πρώην θα πρέπει να παρηγορήσω.

Λιοντάρα μου

Σιγά τη ρυμούλκα, που κάθεσαι και σκέφτεσαι και στεναχωριέσαι γιατί σε παράτησε μια νύχτα με φεγγάρι. Εσύ πασά μου είσαι φτιαγμένος για κρουαζιερόπλοια. Για υπερωκεάνια, Για μεγάλα πράματα. Όχι γι αυτή που σέρνει καράβια. Διότι ως γνωστόν το “@ιδίο σέρνει πλοίο”. Κι εσύ μονοπαρακαλιάρης δε γίνεσαι. Τέλος. Ας το πάρει χαμπάρι. Άλλο τι κάνουμε μεταξύ μας. Και θα κλάψουμε. Και στα πατώματα θα πέσουμε. Και τις φλέβες μας θα κόψουμε να τις κάνουμε γαρδούμπες. Και θα πεινάσουμε και θα κάτσουμε να φάμε και θα πιούμε τις μπύρες μας. Έλα μη μου λες ότι λέω άσχετα. Γιατί όση ώρα εσύ τον παίζεις (το ρόλο το δραματικό), εμένα με έχει κόψει λόρδα. Τί νομίζεις, πως εγώ δεν έχω τους καημούς μου, δεν έχω αισθήματα εγώ; Αλλά εσύ πεινάς για άλλα κι εγώ για άλλα. Τίμα τη διαφορετικότητα.

Παρθένε φταις κι εσύ

Σού΄λεγε το γκομενάκι ότι του αρέσουνε τα βρώμικα, τσίναγες εσύ. Σου έλεγε να κυλιχτείτε στις λάσπες και στα χώματα, εναντιωνόσουν. Σου ζητούσε “σεκς”, μετά από τόνους ιδρώτα που είχατε ρίξει στο γυμναστήριο και να φοράτε το άρωμα του έρωτά σας, σου μύριζε ιδρωτίλες. Σου είπε να παίξετε με αυτά που κατουράνε κι εσύ το πήρες στραβά. Στο τέλος το πήρες απ τα μούτρα. Αμ δεν ήθελε από τα μούτρα να το πάρεις. Από παντού ήθελε αλλά όχι από τα μούτρα. Τί πέφτεις στα πατώματα λοιπόν κι έχεις αδειάσει τρία μπουκάλια beta-dine να σβήσεις τον πόνο σου;  Έλα μη στεναχωριέσαι. Βρες κάτι άλλο να περνάς την ώρα σου. Πάρε να πορεύεσαι κανένα αντισηπτικό, κανένα φτερό ξεσκονίσματος , λίγο τσιμέντο…γιατί τσιμέντο και φτερό; Γιατί όπως σε βλέπω, μάλλον για αρχή θα το ξαραχνιάζεις και στο τέλος θα το τσιμεντώσεις.

Ζυγάρα μου

Δεν εκτίμησε τα αισθήματά σου φίλε. Πως έχεις αγάπη τόση, που θα σε βαλαντώσει. Και ναι αυτό έγινε. Από την πολύ σου αγάπη, φούσκωσε και δεν ήξερες που να την αδειάσεις. Για αυτό και επειδή το μέγεθος της αυτής σου ήτανε μεγάλο, είπες, άσε να μην το πνίξω το πρόσωπο, να τη δώσω και κάπου αλλού. Γιατί εσύ πάνω από όλα είσαι σχεσάκιας. Κι άρχισες να μοιράζεις αγάπες αβέρτα. Δεξιά αριστερά, πάνω κάτω, δώθε κείθε, πέρα κοντά σιμά, δίπλα, παραδίπλα, μεσαία, παράμεσα, σε μικρά και μεγάλα και φυσικά, σε ότι πετάει και ότι κολυμπάει.  Και αντί να σου πει και μπράβο, η αχάριστη καρδιά δε σ΄αγαπά. Άστη και θα δεις. Μετανιωμένη θα γυρίσει… Πάντως άσχετο, αν ξανά γυρίσει, μάλλον κανένα κουσούρι θά΄χει. Γιατί όσο μεγάλη και αν την έχεις την (καρδιά σου) ανόητε, την κερνάς παντού ρε φίλε, δε στεριώνεις πουθενά. Να τα λέμε αυτά.

Σκορπιέ κάνε τα κουμάντα σου

Δε μπορείς να τραγουδάς, στο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου σου, “έλα μου κι είναι ακίνδυνη η τρέλα μου” και την ίδια στιγμή να γυαλίζει το μάτι σου, γιατί το αποθαρρύνεις. Κάτι βλέπει σε σένα να ξέρεις. Ούτε μπορείς να του λες “σε θέλω σα τρελός”, γιατί το “σα” δηλώνει παρομοίωση. Το “ως” βάλε που είναι κυριολεξία. Κι επειδή εδώ δεν ήρθα για να σε μάθω γραμματική ή ωδική, μερικά πράγματα θέλω να τα διορθώσεις. Για αρχή, μάζεψε το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα που έβαλες έξω από το σπίτι του. Απεντόμωσε τους κοριούς από το τηλεφωνικό του σύστημα. Βγάλε το δεύτερο τσιπάκι στο κινητό του που το κάνει GPS για να ξέρεις που βρίσκεται και τέλος σταμάτα να κλαις και να οδύρεσαι. Έτσι κι αλλιώς το χούι δεν το κόβεις. Θα το ξανά κάνεις. Α, και μαζί σου δεν τα φτιάχνω γιατί δε μου αρέσει να ξυπνήσω ένα πρωί, με ένα μαχαίρι στο μάτι. Απλά.

Τοξοτάκο μου βιτσιόζε

Σε παράτησε, γιατί έπραξες το αυτονόητο (για σένα). Του είπες όλα σου τα “θέλω”, μονοκοπανιάς και τα απαίτησες μάλιστα. Αλλά να σε πει κακομαθημένο; Σκληρό. Δεν εκτιμούν την ειλικρίνεια στις μέρες μας φίλε. Γιατί εσύ τί ήθελες; Να σου κάνει όλα σου τα βίτσια. Κλάιν. Όλοι έχουμε βίτσια σε αυτή τη ζωή αλλά εσύ έχεις δυο τρία εκατομμύρια περισσότερα. Τί έγινε; θα βάλουμε μετρητή στα βίτσια σου που σπάνε όλα τα καντράν του Καυκάσου; Όχι φίλε, θα μας φας στη μάπα, όπως σου αξίζει να του πεις. Γιατί για να μπλέξει με σένα άνθρωπος Τοξότη μου, μόνο από βίτσιο θα το κάνει. Θα είναι μαζόχας, σαδιστής, κοπρολάγνος, φαντασιόπληκτος. Αμάμητος για καιρό. Θα του έχει σκουριάσει το αυτό του,(το είναι του).Γιατί δεν είναι μόνο τα βίτσια που έχεις στο “σεκσ”, θέλεις να έχει και το κάτι τις του, να είναι και λίγο συλλεκτικής αξίας, να έχει τον τρόπο του και άλλα πολλά.

Αιγόκερα φίλε

Οι γενναίοι δεν κλαίνε, ακόμα και αν τους παρατήσει με την τσουτσού στο χέρι, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου τους. Σιγά μην κλάψεις, σιγά μη φοβηθείς. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουνε αγγούρια. Μια βόλτα να κάνεις στη λαϊκή “να”, το μοναστήρι νάν΄καλά. (Τί γράφω σήμερα ρε φίλε). Τέλος πάντων. Παραδέξου το, ότι από μια ηλικία και μετά, βγάζεις όλα τα απωθημένα σου. Και ζητάς πράγματα αδιανόητα από τα γκομενάκια. Γιατί και γκομενάκια έχεις. Και επίσημο δεσμό διατηρείς. Και το status σου εσύ, δε διακινδυνεύεις. Και την πίτα θέλεις και το σκύλο χορτάτο. Δε μας μαμείς ρε Αιγόκερα, που τα θέλεις όλα δικά σου; Άσε που μας έχεις πήξει με τις ηθικολογίες σου, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά, πως την κουνάς την αχλαδιά, το τρίβεις το πιπέρι, το πνίγεις το κουνέλι και πάει λέγοντας.

Υδροχοάρα ως εδώ

Εσένα ξέρω γιατί σε παράτησε. Όμως άμα καθίσω και γράφω όλα σου τα κουσούρια, τα δαχτυλάκια μου θα λιώσουν και μετά δε θα μπορέσω να υψώσω εκείνο το νεύμα που σου κάνω, όταν σε βλέπω να μου έρχεσαι από μακριά, κάθε φορά που σε μαθαίνουνε κι οι άλλοι. Γιατί πως να το κάνουμε σε πονάω. Λέω το μωράκι, πάσχει για εικοστή πέμπτη φορά την τελευταία εβδομάδα από ερωτική απογοήτευση. Ρε φίλε, είσαι σίγουρος πως σου συμβαίνει αυτό; Αφού το ξέρω πως βαριέσαι το πολύ το πιριρί και το καμάκι. Κι όταν το κάνεις, είναι τόσο εξόφθαλμα fake που σε παίρνουνε χαμπάρι από την αρχή. Ξέρω είσαι σχεσάκιας. Κι άλλα πολλά είσαι αλλά τελικά το μεγάλο σου επίτευγμα είναι ότι παραμένεις αναλλοίωτος πάντα ο ίδιος  κwλοχαρακτήρας που γουστάρω. Θα έχω μάλλον  κάτι από σένα. Ξέρω γω, τη μ@λ@κί@ που με δέρνει αλλιώς δεν εξηγείται, γιατί μόνο εγώ σου έχω μείνει τελικά να σε ανέχομαι.

Ψαράκι μου ανελέητο

Κάθε φορά που τελειώνει μία ερωτική σχέση σου, αντιδράς με πολύ περίεργους τρόπους. Κλείνεσαι σε μοναστήρι και κολάζεις τις καλόγριες. Ανεβαίνεις πάνω σε στύλους και κάνεις τον στυλίτη. Φοράς ράσο και από κάτω τα εσώρουχά σου. Μας λιβανίζεις με ένα σωρό προσευχές, υπέρ αναπαύσεως του πόθου μας. Γιατί ρε φίλε να αναπαυθεί ο πόθος μας; Επειδή δεν τον εκτονώνουμε πια μαζί σου; Τέλος πάντων, ιχθύς είσαι εσύ, έχεις το ακαταλόγιστο. Αφού και να σε ρωτήσω τώρα το λόγο που σε παράτησε το γκομενάκι δε θα θυμάσαι να μου πεις. Τουλάχιστον, μπορείς να μου το δείξεις; Θα το καταλάβω, γιατί όσο νά’ ναι μάλλον δεν εκτίμησε τη φαντασία σου. Γιατί εσύ μπορεί να ήθελες να το μυήσεις ταυτόχρονα στην κόλαση και στον παράδεισο. Κι εγώ τώρα είμαι όλο αφτιά. Και μάτια. Και γλώσσα, Και κορμί, θανατηφόρο σε θέλω με έναν όρο.

Από την Μελίνα Φώφη