• Αρχική
• >
• Guests Blog
• >
• Άρθρα από τον Γιώργο Ματσάγγο
• >
• Κι Ο Θεός Έπλασε … Τη Σελήνη

---

Κι ο Θεός έπλασε τη Σελήνη με τον ίδιο τρόπο που “κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα” – (et Dieu crea la femme) τον τίτλο της ταινίας του Ροζέ Βαντίμ του 1956 με πρωταγωνίστρια την Μπριζίτ Μπαρντό, που την καθιέρωσε στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και την κατέστησε διεθνές σύμβολο του σεξ!! Η Σελήνη και η “Μπεμπέ” έχουν κοινό χαρακτηριστικό τις καμπύλες και την απόλυτη θηλυκότητα!! Και τις δυο τις έπλασε ο Θεός για να ….αναστατώνουν τον κόσμο μας αλλά και για να αυξάνουν και να πληθύνουν την ανθρωπότητα: η γονιμότητα από καταβολής κόσμου “κυβερνάται” από τη Σελήνη. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η γυναίκα, η Σελήνη και επομένως και η γονιμότητα έχουν τον ίδιο κύκλο: εκείνο των 28 ημερών της εμμήνου ρύσεως, της περιφοράς γύρω από τη γη, της ωορρηξίας και τελικά της γονιμοποίησης.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι οι φάσεις της Σελήνης επηρεάζουν και κατά κάποιο τρόπο ελέγχουν τα συναισθήματά μας. Πόσο εύκολα ενοχοποιούμε την Πανσέληνο για μια παροδική κρίση κατάθλιψης; Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνδρα να κλάψει; “Οι άνδρες δεν κλαίνε” τραγούδησε η Μαρινέλλα, για να λάβει πληρωμένη …. ωδική απάντηση από τον Καζαντζίδη: “κι όμως κυρία μου κι οι άνδρες κλαίνε”!! σσ: το κλάμα ενός άντρα είναι το πιο ισχυρό όπλο για να “ρίξει” το θηλυκό στην αγκαλιά του: θυμηθείτε τη σκηνή από το “Safe sex” ανάμεσα στον Σπύρο Παπαδόπουλο και την Βάσω Γουλιελμάκη: “κλαίς αγάπη μου;;” (3:40)

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΣΕΛΗΝΗ;

Η απάντηση είναι ότι δεν θα υπήρχαμε κι εμείς!! Έστω κι αν βρίσκεται 384.400 χιλιόμετρα μακριά η έλξη της διατηρεί το μαγνητικό πεδίο και προστατεύει τη γη. Χωρίς τη Σελήνη το 24ωρο θα γινόταν 12ωρο καθώς η ταχύτητα της γης θα αυξανόταν σημαντικά, οι εποχές με ακραίες καιρικές συνθήκες δεν θα επέτρεπαν τη μορφή της ζωής όπως την αντιλαμβανόμαστε.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΛΗΝΗ!!

Αν και έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από την ημέρα που το πρώτο ανθρώπινο βήμα, -αυτό του Nηλ Άρμστρονγκ – άφηνε το ίχνος του πάνω στη σελήνη, το «λαμπρό φεγγαράκι» των παιδικών μας χρόνων εξακολουθεί τις νύχτες να μαγεύει και να γοητεύει μικρούς και μεγάλους! Χιλιάδες ποιήματα και τραγούδια έχουν γραφτεί για τη ….βασίλισσα της νύχτας (Συγγνώμη Ζωζώ). Από το φεγγαράκι το λαμπρό που παίζει ρόλο ….φακού, προσφάτως του δώσαμε ρόλο ντεντέκτιβ: “φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις”, προσέξαμε ότι είναι λίγο άρρωστο “φεγγάρι μου χλωμό” και ότι αποτελείται από ευτελή υλικά: “χάρτινο το φεγγαράκι”….

ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΑΝΑΠΝΟΕΣ!!

Ο λαμπερός δορυφόρος και μοναδικός συνοδοιπόρος του πλανήτη μας, κατέχει μια εξέχουσα θέση στη μυθολογία όλων των λαών της Γης. Έχει γίνει στο παρελθόν αντικείμενο λατρείας, ενώ συνεχίζει ακόμα και σήμερα να βρίσκεται στο επίκεντρο επιστημονικών ερευνών και δοξασιών. Έτσι, βλέπουμε να γίνεται με την ίδια ευκολία υπεύθυνος για το φαινόμενο της παλίρροιας, όπως και για την κινηματογραφική μεταμόρφωση του ανθρώπου σε λυκάνθρωπο! Η ίδια η σελήνη φαίνεται ότι κρύβει χιλιάδες χρόνια τώρα “ένα μυστικό μες της καρδιάς τα βάθη”….

Η ΣΕΛΗΝΗ, Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ, Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

Ο αιώνας που διανύουμε, σηματοδοτεί αστρολογικά την κοσμική εποχή του Υδροχόου. Οι «εποχές» αυτές αλλάζουν, περίπου, κάθε 2.000 με 2.500 χρόνια. Αν προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε την κάθε εποχή θα φτάσουμε στην εποχή του Καρκίνου, η οποία τοποθετείται περίπου το 9.500 με 7.000 π.Χ. Το ζώδιο του Καρκίνου είναι ως γνωστό, ζώδιο του νερού και έχει «κυβερνήτη» το δορυφόρο της γης, τη Σελήνη. Αυτό που μας κινεί το ενδιαφέρον είναι πως οι παραδόσεις διάφορων λαών και αρχαίων πολιτισμών, όπως και ο δικός μας, αναφέρονται σε μία υδάτινη καταστροφή που ξεκίνησε με την είσοδο της γης στην εποχή του  υδάτινου ζωδίου του Καρκίνου. Αναφέρονται σε έναν κατακλυσμό.

Ο κατακλυσμός αυτός, λέγεται, πως είχε σαν αιτία τη Σελήνη. Ο Πλάτων, μάλιστα, αναφέρεται σ αυτό τον κατακλυσμό και ιδιαίτερα στον καταποντισμό της μυθικής (;) Ατλαντίδος, η οποία βυθίστηκε εξ’ αιτίας του. Ο φιλόσοφος, χρονολογεί την καταστροφή αυτή, περίπου στα 9.500-10.000 π.Χ.

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ΧΛΩΜΟ….

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να προσεγγίσουμε -όσο αυτό είναι δυνατόν-, την καταγωγή της σελήνης, σύμφωνα με την αστρονομία και την επιστήμη. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές και πιθανές θεωρίες, καθώς ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί η ακριβής προέλευση του δορυφόρου μας.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους η πρώτη θεωρία παραδέχεται πως η σελήνη ήταν, σε μία μακρινή εποχή, μέρος της στρογγυλής γης, που για κάποιο άγνωστο λόγο, αποκόπηκε. Μία πιθανή αιτία, ίσως, ήταν η σφοδρή πτώση ενός μετεωρίτη που «έκοψε» τη γη στα δύο. Από τότε, το δεύτερο μικρό κομμάτι που δημιουργήθηκε, μπήκε σε τροχιά γύρω από τη γη.

Η δεύτερη θεωρία αναφέρει πως το φεγγάρι σχηματίστηκε ανεξάρτητα από τον πλανήτη μας, αλλά από το ίδιο σύννεφο σκόνης και αερίων που σχημάτισε και τη γη. Αστρονομικές συνθήκες, από τότε, «ανάγκασαν» το αδερφό ουράνιο σώμα να περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη μας.

Η τρίτη θεωρία αναφέρει πως η σελήνη, είναι ένα ουράνιο σώμα που κάποτε περιφερόταν στο ηλιακό μας σύστημα ή ήρθε πέρα από αυτό, και σιγά-σιγά πλησίασε τον πλανήτη μας, οπότε και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη γη. Η θεωρία αυτή είναι γνωστή ως της «προσέλκυσης».

Και οι τρεις αυτές θεωρίες έχουν τα αδύνατα σημεία τους, καθώς πολλά στοιχεία και αναλύσεις δεν συμβαδίζουν και δεν συμφωνούν με καμία από αυτές. Οι διαφωνίες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, συνοψίζονται στα εξής:

Διαφορετική πυκνότητα στα δείγματα πετρωμάτων των δύο ουράνιων σωμάτων, διαφορετική σύσταση εδάφους, ενώ υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως η σελήνη είναι πολύ παλαιότερη από τη γη. Σε ότι αφορά στη θεωρία της προσέλκυσης, οι ρώσοι επιστήμονες Μιχαήλ Βάζιν και Αλεξάντρ Στσερμπάκωφ θεωρούν ότι ένα τόσο μεγάλο σώμα όπως είναι η σελήνη, σε σχέση με τη γη, είναι αδύνατο να μπήκε κάτω από «φυσιολογικές» συνθήκες σε τροχιά γύρω από έναν τόσο μικρό πλανήτη, όπως είναι η γη, σε σχέση με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Αλλά ακόμα και αν η σελήνη προσελκύστηκε «φυσιολογικά», τότε θα έπρεπε να είχε επιμήκη ελλειψοειδή τροχιά, όπως συμβαίνει παντού στον ουράνιο κόσμο, σε ανάλογες περιπτώσεις, και όχι μία τροχιά εντελώς κυκλική.

Οι ρώσοι επιστήμονες λοιπόν προτείνουν μία άλλη θεωρία που ξεφεύγει αρκετά από τα αστρονομικά και επιστημονικά δεδομένα, αλλά που δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα.

«Η σελήνη είναι ένας τεχνητός δορυφόρος της γης, που μπήκε σε τροχιά γύρω της, ύστερα από τους ευαίσθητους χειρισμούς λογικών όντων από το διάστημα, εντελώς άγνωστων σε εμάς.»

ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ

Με άλλα λόγια, αυτό που μας λένε, είναι ότι η σελήνη είναι ένα ουράνιο σώμα που επεξεργάστηκε από κάποιον πολιτισμό έτσι ώστε να το μετατρέψουν σε διαστημόπλοιο ικανό να ταξιδεύει στο διάστημα! Ή απλά, ότι κάποιος υπέρ-ανεπτυγμένος πολιτισμός κατασκεύασε αυτό το τεράστιο διαστημόπλοιο!!!!

Πολλοί από εμάς, ίσως, δεν πάρουμε στα σοβαρά τη θεωρία τους και να την θεωρήσουμε από υπερβολική έως και φανταστική ή ακόμα και φαιδρή. Ενδεχομένως να είναι κι έτσι. Ωστόσο τα διάφορα περίεργα φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί στη σελήνη, η ίδια η Σελήνη σαν ουράνιο σώμα, αλλά και η μυθολογία μας – όπως θα δούμε στην συνέχεια – φαίνεται να συνηγορούν υπέρ των ρώσων επιστημόνων Βάζιν και Στσερμπάκωφ. Ας τα δούμε όλα αυτά αναλυτικά.

Πολλά περίεργα φώτα και παράξενες λάμψεις που έχουν εντοπιστεί αδικαιολόγητα και από το πουθενά, αναφέρθηκαν κατά καιρούς από διάσημους αστρονόμους, όπως είναι ο Κασσίνι, ο Χάλλεϋ, αλλά και από ερασιτέχνες.

Το 1966 το σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα-9» φωτογράφισε στην περιοχή που ονομάζεται «Θάλασσα των Καταιγίδων» μια σειρά από πυργοειδείς κατασκευές. Κατά παράξενη συγκυρία, στην άκρη της εν λόγω «θάλασσας» υπάρχει ένα παράξενο άνοιγμα, που οδηγεί στο εσωτερικό της σελήνης. Το αμερικανικό «Όρμπιτερ-2» φωτογράφισε στην περιοχή «Θάλασσα της Γαλήνης» μια σειρά κατασκευών σε σχήμα οβελίσκων, παρόμοιους με τους Αιγυπτιακούς.

Αναφορές υπάρχουν επίσης για θέαση UFO, όπως για παράδειγμα το 1968 από τους αστροναύτες Μπόρμαν, Λόβελ και Άντερς του διαστημοπλοίου «Απόλλων-8», αλλά και άλλων, όπως των αποστολών «Απόλλων-10» και «Απόλλων-11».

Κατά ένα περίεργο τρόπο όλα δείχνουν να οδηγούν σε ένα αλλόκοτο, για την καθημερινότητά μας, συμπέρασμα: Η σελήνη είναι ένα ουράνιο σώμα, που κάποια στιγμή, στα πολύ αρχαία χρόνια κατοικήθηκε και που ίσως κατοικείται ακόμα!

ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ….

Το πρώτο που μπορούμε να παρατηρήσουμε στη σελήνη μας ως μη «φυσιολογικό», άρα τεχνητό, είναι το φαινόμενο των εκλείψεων του ηλίου. Το φεγγάρι βρίσκεται σε μία τέτοια απόσταση από τη γη, έτσι ώστε ο δίσκος του να καλύπτει ακριβώς το δίσκο του ήλιου, στη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης. Το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και στο γνωστό χαρτογραφημένο ουράνιο κόσμο. Μπορεί να είναι μία απλή σύμπτωση;

Αν το φαινόμενο των ηλιακών εκλείψεων δεν είναι σύμπτωση, τότε αυτό σημαίνει ότι η σελήνη «τοποθετήθηκε» εκεί από κάποιους άγνωστους, για κάποιους εξίσου άγνωστους λόγους. Κι αν ακόμα το φαινόμενο είναι μία απλή σύμπτωση, πως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το επόμενο θέμα:

Όπως θυμόμαστε, ίσως, από το σχολείο, αλλά και όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα σε όλα τα ουράνια σώματα, το «βάρος» ενός πλανήτη βρίσκεται στο κέντρο του. Δηλαδή τα βαρύτερα και πυκνότερα υλικά, μέταλλα και άλλα, εστιάζονται στον πυρήνα ενώ από αυτόν ως την φλοιό της επιφάνειας συγκεντρώνονται τα ελαφρύτερα υλικά.

Στη σελήνη φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Μεγάλες ποσότητες μετάλλων όπως τιτάνιο, σίδερο και χρώμιο, καθώς και υλικά που αντέχουν σε μεγάλες θερμοκρασίες, όπως ύττριο και βηρύλλιο, περιβάλλουν τη σφαίρα κάτω από το στρώμα σκόνης και τα βράχια, σαν να έχουν τοποθετηθεί επίτηδες εκεί.

Πέρα από τα ελάχιστα δείγματα, -σε σύγκριση με όλο το δορυφόρο,- από τις έρευνες και τις μελέτες των αστροναυτών και των αστρονόμων, το γεγονός ότι όλα τα βαριά και σκληρά υλικά καλύπτουν την επιφάνεια του δορυφόρου μας, αποδεικνύεται και με έναν απλούστερο τρόπο:

Αν παρατηρήσουμε την επιφάνεια θα διαπιστώσουμε πολλούς κρατήρες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από την πτώση μετεωριτών, αστεροειδών, αερόλιθων. Το βάθος, όμως, των κρατήρων είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τη διάμετρό τους.

Για ένα κρατήρα με διάμετρο 20 χλμ θα έπρεπε να είχαμε βάθος περίπου 80 χλμ, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη και την πυκνότητα του ουράνιου σώματος. Δηλαδή, περίπου το τετραπλάσιο. Το βάθος όλων των κρατήρων δεν ξεπερνά τα δύο με τρία χλμ, ακόμα κι αν έχουν διάμετρο πάνω από 150 χλμ.

Αυτό σημαίνει ότι κάποιο «σκληρό» περίβλημα υπάρχει σε όλο τον εξωτερικό φλοιό που εμποδίζει να δημιουργηθεί το σωστό –αναλογικά- βάθος. Το περίβλημα αυτό λειτουργεί σαν ενίσχυση μπροστά σε κάθε διαστημική σύγκρουση. Με άλλα λόγια ένα τεχνητό, κατά τα φαινόμενα, «μεταλλικό κέλυφος» περιβάλει τη σεληνιακή σφαίρα.

Μήπως η Σελήνη δεν αποτελεί ένα  φυσιολογικό δορυφόρο της γης, αλλά ένα τεχνητό διαστημόπλοιο που προέρχεται από ένα άγνωστο παρελθόν;

ΦΕΓΓΑΡΙΑ-ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ

Είπαμε πριν ότι η σελήνη περιβάλλεται από μία μεταλλική άτρακτο και ότι, ίσως, αποτελούσε διαστημόπλοιο κάποιου αρχαίου πολιτισμού. Την εκδοχή αυτή έρχεται να ενισχύσει ένα άλλο παράδοξο φαινόμενο: Τα σεισμογραφικά πειράματα που έγιναν επιτόπου, δείχνουν ότι η Σελήνη πρέπει να είναι κούφια: το εσωτερικό της, δηλαδή είναι άδειο, κενό! Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι εντελώς αφύσικο και αδιανόητο για ένα οποιοδήποτε ουράνιο σώμα να μην είναι συμπαγές.

Από την αποστολή του «Απόλλωνα-11» τοποθετήθηκαν σε δύο διαφορετικές περιοχές σεισμογράφοι, οι οποίοι  ήταν τόσο ευαίσθητοι, ώστε κατέγραψαν ακόμα και τα βήματα των αστροναυτών. Η αποστολή του «Απόλλωνα-12» αφού τελείωσε τις εργασίες για τις οποίες είχε πάει, κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για την επιστροφή της στη γη, απελευθέρωσε τη σεληνάκατο από το διαστημόπλοιο, με αποτέλεσμα αυτή να πέσει με ορμή πάνω στην επιφάνεια προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο έναν τεχνητό σεισμό.

Οι σεισμογράφοι κατέγραψαν το «σεισμό» που προκάλεσε η πτώση. Το παράδοξο είναι πως «οι δονήσεις που προκάλεσε η σύγκρουση αυξήθηκαν προοδευτικά, έφτασαν στο αποκορύφωμά τους, και ύστερα έσβησαν αργά-αργά. Η περίοδος των διαφόρων φάσεων ήταν εντυπωσιακή και αδιανόητη, εφόσον κάτι τέτοιο δεν παρατηρήθηκε ποτέ στη γη. Οι δονήσεις χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρα λεπτά για να φτάσουν στο αποκορύφωμα, ενώ για να σταματήσουν εντελώς απαιτήθηκε μία ολόκληρη ώρα. Μάλιστα, αναφέρθηκε πως οι ανεπαίσθητες δονήσεις συνεχίστηκαν και μετά το διάστημα της μίας ώρας.»

Με απλά λόγια το «χτύπημα» που δέχτηκε η σελήνη από την σεληνάκατο «αντήχησε» όπως μία καμπάνα όταν τη χτυπάμε! Αυτή είναι η σημαντικότερη και σπουδαιότερη ένδειξη, ότι ο δορυφόρος μας είναι κούφιος, κενός, άδειος! Κατά λογική συνέπεια είναι τεχνητός και ενδεχομένως ένα αρχαίο διαστημόπλοιο!

Υπάρχει και κάτι ακόμα, εξίσου ενδιαφέρον και σημαντικό: Στα δείγματα που ανέλυσαν οι αστροναύτες που πήγαν εκεί, βρέθηκαν μόρια από καθαρό σίδηρο, ο οποίος συν τις άλλοις, δεν σκουριάζει!

Ο καθαρός σίδηρος δεν υπάρχει στη φύση. Συναντάται πάντα σε κράμα με νικέλιο, ενώ για να μην σκουριάζει πρέπει να υποστεί μία ειδική τεχνική επεξεργασία. Ποιος «καθάρισε» το σίδηρο; Ποιος τον επεξεργάστηκε; Ποιος τον τοποθέτησε σε συγκεκριμένες και όχι τυχαίες θέσεις;

Είναι άραγε η σελήνη ένα αρχαίο διαστημόπλοιο, κενό στο εσωτερικό του, για να ζουν οι επιβάτες του σε κάποιες, βέβαια, εσωτερικές πολιτείες, με σκληρό και ανθεκτικό περίβλημα για να μπορεί να ταξιδεύει ανά τους αιώνες χωρίς να κινδυνεύει από ενοχλητικούς αστεροειδείς, μετεωρίτες και άλλα παρόμοια ουράνια σώματα;

Κανείς από τους σύγχρονους επιστήμονες και αστρονόμους δεν μπορεί να μας δώσει μία σαφή και ακριβή απάντηση. Είναι πλέον πολύ σημαντικό να εξετάσουμε και μία άλλη πλευρά, δηλαδή, το τι μας λένε τα αρχαία κείμενα. Τι λένε οι Έλληνες φιλόσοφοι που φτάνουν ακόμα πιο μακριά, δίνοντας πολύ «καλές» απαντήσεις;

ΣΕΛΗΝΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ….

Αν εξαιρέσουμε τον Αριστοτέλη, ο οποίος αναφέρει τη Σελήνη ως ένα «συμπαγές ουράνιο σώμα», έχουμε τον Ξενοφάνη που ήταν μαθητής του Σωκράτη και ο οποίος διευκρινίζει πως η σελήνη είναι μια τεράστια κούφια σφαίρα, με θάλασσες και ξηρές μέσα της και μέρη τα οποία κατοικούνται από ανθρώπους!

Στους Ορφικούς Ύμνους, των οποίων οι γνώσεις φτάνουν τουλάχιστον μέχρι το 11860 π.Χ., και ειδικά στα αποσπάσματα, μαθαίνουμε το ίδιο και συγκεκριμένα :«Κατασκεύασε δε άλλην απέραντον γην, την οποίαν οι θεοί ονόμασαν σελήνην, οι δε άνθρωποι μήνην. Αυτή έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μέγαρα» Με όλα αυτά συμφωνούν ο Αναξαγόρας, ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος, ο Πλούταρχος, ο Διογένης ο Λαέρτιος, ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας.

Μάλιστα, εντελώς παρενθετικά, ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι γενικά, αναφέρουν δέκα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, την στιγμή που μόνο οι 6 είναι ορατοί με γυμνό μάτι, ενώ εμείς σήμερα γνωρίζουμε μόνον εννέα. Ο δέκατος πλανήτης-νάνος ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα και έχει πάρει προσωρινά το όνομα 90377 Sedna.

Πώς τα ήξεραν όλα αυτά, οι Πυθαγόρειοι; Και παρακινούμενοι από το ότι είχαν δίκιο για τους δέκα πλανήτες, γιατί να μην έχουν δίκιο και για τα σχετικά που αφορούν τη σελήνη;

Ακόμα, γνωρίζουμε, πως οι αρχαίοι Αρκάδες, αναφέρουν ρητά και κατηγορηματικά ότι είναι «προσέληνες», που αυτό σημαίνει ότι οι Αρκάδες υπάρχουν στην Αρκαδία «προ» σελήνης. Δηλαδή πριν εμφανιστεί η σελήνη!

ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Σήμερα, οι αμερικανοί, προσπαθούν πάλι να κατακτήσουν τη Σελήνη. Τροφοδοτούν τους υπολογιστές τους με την ελληνική γλώσσα και την ελληνική μυθολογία για να μπορέσουν προφανώς να συνδυάσουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα τους οδηγήσουν –αν όχι στο κλειδί του χειρισμού του πλανητόπλοιου Σελήνη – στην κυριαρχία του, για να μπορούν να ελέγχουν τη γη και προσωρινά ένα μικρό μέρος του ηλιακού μας συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ κατάφεραν πολλά με το όνομα του Απόλλωνα, χρησιμοποιώντας το “Challenger” (πρόκληση) έπαθαν πανωλεθρία!!

Ποιο μυστήριο, άραγε, κρύβει η σελήνη; Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι είναι κενή στο εσωτερικό της για να φιλοξενεί πολιτείες και κατοίκους, ούτε υπάρχει καμία απόδειξη ότι αποτελούσε κατά το παρελθόν διαστημόπλοιο. Καμία χειροπιαστή απόδειξη δεν υπάρχει για τίποτα από όλα αυτά. Μόνο ενδείξεις. Πολλές ενδείξεις!

Μόνο που, όλες οι ενδείξεις, κατά ένα περίεργο τρόπο συμπληρώνουν πολύ φυσιολογικά το παζλ με λογικές απαντήσεις, σε αντίθεση με τις επίσημες θέσεις των αστρονόμων και των επιστημόνων. Μαζί με όλες τις ενδείξεις, κατά διαβολική σύμπτωση συμφωνούν και οι αρχαίοι Έλληνες. Άραγε, πόσο τυχαία μπορεί να τα έγραψαν όλα αυτά;

Ίσως, όλα αυτά φαντάζουν υπερβολικά μέσα στο μυαλό μας. Ίσως!

Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι το φεγγάρι μάλλον δεν είναι ένα απλό ουράνιο σώμα που περιστρέφεται γύρω από τη γη. Το σίγουρο είναι ότι βρίσκεται εκεί πάνω για να φωτίζει και να ομορφαίνει τις νύχτες μας, να μας γεμίζει συναισθήματα, να γράφει συνθήματα ερωτικά και ερωτηματικά για την ύπαρξη του και τη δική μας και να παίζει το ρόλο του ….μεσολαβητή όταν του το ζητάμε από ψυχής….

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΓΕΝΕΘΛΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ “ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ”

Η Σελήνη είναι σε θέση κυριαρχίας στον Καρκίνο, σε αδυναμία στον Αιγόκερω, σε έξαρση στον Ταύρο και σε πτώση στο Σκορπιό.

Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΑ ΖΩΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ: Πρωτοπόρα, ενεργητική, ενθουσιώδης.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΑ: Κοινωνική, οργανωτική, δίκαιη.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ: Ειλικρινής, ανήσυχη, ανεξάρτητη.

Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΑ ΖΩΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΤΑΥΡΟ: Σταθερή, πρακτική, γενναιόδωρη.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ: Οργανωτική, μεθοδική, αναλυτική.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ: Ρεαλιστική, συντηρητική, εργατική.

Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΑ ΖΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ: Ευγενική, εργατική, επικοινωνιακή.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟ ΖΥΓΟ: Γοητευτική, καλλιτεχνική, δημοφιλής.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ: Πολυάσχολη, εκκεντρική, προοδευτική.

Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΑ ΖΩΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ: Δυναμική, ταλαντούχα, προστατευτική.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟ ΣΚΟΡΠΙΟ: Συναισθηματική, υπομονετική, παθιασμένη.

ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΥΣ: Ευαίσθητη, μυστηριώδης, αναποφάσιστη.

---

---